Door muziek kun je blijdschap voelen en de meeste popmuziek gaat nog steeds over liefde. Maar onderschat de keerzijde niet: veel van de mooiste liedjes zijn ontzettend deprimerend. Moord, ongelukken, verloren liefdes, eenzaamheid, verslaving en zelfmoord zijn mooie onderwerpen voor een droevig lied. Wat zijn de tien beste nummers die de luisteraar moedeloos achterlaten?
10. Richie Valance/Ray Petterson – Tell Laura I Love Her
Ray Petterson schreef dit klassieke liefdesdrama, al zou het in 1960 een nog grotere hit worden voor Richie Valance. De tiener Tommy is totaal verliefd op Laura en wil met haar trouwen. Om een ring te kunnen betalen doet hij mee aan een autorace waar zijn auto omslaat en ontploft. Zijn laatste woorden zijn “vertel Laura dat ik van haar houd.” In het laatste couplet krijgt Laura de woorden te horen terwijl ze op hem wacht in de trouwkapel.
9. Radiohead – How to Disappear Completely
Radiohead is nooit de meest vrolijke band geweest en de stem van Thom Yorke is gemaakt voor depressieve liedjes. Hun single Creep is een echte depressieve tienerklassieker. Maar succes als artiest betekent niet dat het leven er rooskleuriger uitziet zoals How to Dissappear Completely van het album Kid A bewijst. De hoofdpersoon kan het leven niet aan en beschermt zichzelf door te bedenken dat hij overal afwezig is, zelfs op het luidruchtige hoogtepunt van een optreden.
8. Kenny Rogers – Ruby Don’t Take Your Love to Town
Op het eerste gehoor is deze hit van Kenny Rogers een relaxt countryliedje. Maar de schijn bedriegt. Een veteraan is tijdens de Vietnamoorlog geparalyseerd geraakt. Hij kijkt toe hoe zijn vrouw Ruby zich opmaakt voor een avondje uit en hij vermoedt dat ze een andere man heeft. Ook al weet de zanger dat hij zijn mannelijkheid niet kan bewijzen, vraagt hij terwijl Ruby de deur uitgaat of ze bij hem wil blijven. Op het laatst wordt de toon grimmiger en wenst hij dat hij een wapen kon gebruiken om Ruby tegen te houden.
7. Janis Ian – At Seventeen
At Seventeen is een van de meest realistische liedjes over tienerleed. Het ingetogen gezongen lied werd in 1975 een wereldhit. At Seventeen geeft een compleet beeld van het leven van een onaantrekkelijk meisje dat gebukt gaat onder wreedheid en onzekerheid. Ze wordt vaak vergeten, krijgt nooit een Valentijnskaart en fantaseert eenzaam over geliefden die er niet zijn.
6. The Smiths – Never Had No One Ever
De Engelse band The Smiths heeft waarschijnlijk nooit een opgewekt nummer gemaakt. In de jaren tachtig groeide ze met hun liedjes over eenzaamheid en miscommunicatie uit tot een fenomeen. Zanger Morrissey wist als geen ander de pijn van isolatie te verwoorden. Zoals op het uiterst droevige Never Had No One Ever (1986) dat de legendarische zin kent: “I had a really bad dream, it lasted 20 years, 7 months, and 27 days.”
5. Neil Young – The Needle and the Damage Done
De klagende stem van Neil Young is gemaakt voor droevige muziek. Ook Young was een tijd een grootgebruiker van drugs totdat een aantal van zijn vrienden overleden aan een overdosis. Het leverde een de mooiste en deprimerende nummers over heroïneverslaving op dat hij live opnam voor het album Harvest (1972). Sindsdien is het vele malen gecoverd, vaak door muzikanten met verslavingsproblemen.
4. Lou Reed – Caroline Says II
Lou Reed was een specialist in duistere onderwerpen. Zijn album Berlin (1973) geldt als een van de meest depressieve ooit. Een relatie gaat ten onder aan verslaving, prostitutie en uiteindelijk zelfmoord. Zoals Caroline Says II op kalme wijze duidelijk maakt, helpt het niet dat Caroline door haar man in elkaar wordt geslagen: “Why is it that you beat me/it isn’t any fun.”
3. Johnny Cash – Hurt
Het origineel van Hurt werd geschreven door zanger Trent Reznor van de industrialband Nine Inch Nails. Het is een donker nummer over verslaving en zelfpijniging. Vaak wordt het gezien als een gezongen zelfmoordbrief. Countryzanger Johnny Cash leek een onverwachte kandidaat om het nummer te coveren, maar tegen het einde van zijn leven had hij veel succes door juist dat soort liedjes te zingen. Hurt past perfect bij de gruizige stem van Cash die toch al nooit een van de vrolijkste was.
2. Joy Division – New Dawn Fades
De muziek van Joy Division is gitzwart, helemaal in combinatie met de teksten van zanger Ian Curtis. Curtis leed aan epilepsie en depressies en pleegde voor de release van het tweede groepsalbum in 1980 zelfmoord. Sindsdien zijn de liedjes van Joy Division in een ander licht komen te staan en zoekt men naar aanwijzingen in de teksten. In het Joy Division oeuvre is veel keuze maar New Dawn Fades ademt als geen ander richtingloosheid uit en het gevoel dat elke hoop vervliegt. De tekst: “A loaded gun won’t set you free/So you say.” maakt het allemaal extra deprimerend.
1. Billie Holiday – Gloomy Sunday
Jazzzangeres Billie Holdiday kende een leven vol tegenslagen en stierf op 44-jarige leeftijd, arm en vernederd, aan de complicaties van langdurig alcohol- en drugsgebruik. Haar pijn gaf haar stem ook een uniek karakter waardoor ze prachtig zwaarmoedige liedjes kon zingen. Haar versie van Gloomy Sunday staat bekend als het meest depressieve liedje aller tijden. Het origineel is een Hongaars liedje dat in 1935 werd opgenomen door Pál Kálmar en een jaar later zou een eerste Engelstalige vertaling volgen.
De enigszins aangepaste versie van Billie Holiday uit 1941 wordt als de definitieve interpretatie gezien van het “Hongaarse zelfmoordlied”. In wezen gaat Gloomy Sunday over iemand wiens geliefde is overleden en vervolgens zelfmoord overweegt omdat in de dood hopelijk de geliefde weer zal worden ontmoet. Sindsdien is een legende ontstaan dat Gloomy Sunday aanzet tot zelfmoord. Ook al is dit nooit bewezen pleegde de componist van het origineel in 1968 wel degelijk zelfmoord. De combinatie van de legende, de droevige sfeer van het nummer en de levensloop van Billie Holiday maakt Gloomy Sunday in ieder geval tot het meest depressieve liedje ooit.
1 reactie
Op het Simon and Garfunkel album The Sounds of Silence staan achter elkaar twee liedjes over zelfmoord: Richard Corey en A most peculiar man. De een (Richard Corey) is beroemd en heft alles wat hij maar kan wensen, de ander (A most peculiar man) is het tegenovergestelde: een kluizenaar zonder sociale contacten. Beide plegen zelfmoord. De teksten, zoals altijd bij Paul Simon, zijn zeer boeiend.