Top 10 Beste Boksers aller tijden

De tien beste boksers aller tijden, daar zal men het waarschijnlijk nooit over eens worden. Iedere liefhebber heeft zijn eigen lijstje waarover urenlang over kan worden gediscussieerd. Sommige boksers heb je zien vechten. Andere namen zijn legendes uit lang vervlogen tijden. Laat het gevecht beginnen!

10. George Foreman

Big George is een van die boksers die niet van ophouden wist. Dat leidt meestal tot gênante knock-outs tegen gretige nieuwkomers. Foreman bleef altijd weer terugkomen. In 1968 won hij de gouden medaille op de Olympische Spelen. Hij werd met een intimiderende stijl wereldkampioen zwaargewicht maar verloor tegen de verwachting in van Muhammed Ali in de legendarische Rumble in the Jungle. Op 45-jarige leeftijd werd hij voor tweede keer wereldkampioen. Vanzelfsprekend de oudste bokser die deze prestatie heeft neergezet.

9. Mike Tyson

Er was een korte periode in de jaren tachtig van de vorige eeuw waarin werd gespeculeerd of Mike Tyson op weg was om de beste bokser aller tijden te worden. Iron Mike won zijn eerste 19 wedstrijden door knock-outs en de meeste in de eerste ronde. Zijn mokerslagen en agressieve stijl werden alom gevreesd. Totdat hij in 1990 in van de meest verrassende bokswedstrijden ooit door Buster Douglas knock-out werd geslagen. Na een geslaagde comeback won hij opnieuw het wereldkampioenschap, maar in 1997 werd hij gediskwalificeerd nadat hij Evander Holyfield in het oor beet.

8. Julio César Chávez

Trots en met een karakteristieke agressieve stijl. De Mexicaan Julio César Chávez heeft een imposante carrière in de ring gekend die 25 jaar duurde. Hij werd wereldkampioen in drie verschillende gewichtsklassen en verloor dertien jaar lang geen gevecht. Chávez heeft 27 keer succesvol een titel verdedigd, een uniek record.

7. Jack Dempsey

Jack Dempsey was een van de eerste supersterren van de bokswereld. Kid Blackie was van 1919 tot 1926 wereldkampioen zwaargewicht. Dempsey begon zijn carrière als een saloonvechter en ontwikkelde een agressieve, zelfverzekerde stijl waarbij hij de tegenstander geen enkele rust gunde. Maar ook over de populaire Dempsey doen legendes de ronde. Zo zou de enige keer dat hij door een knock-out werd geveld doorgestoken kaart zijn geweest.

6. Rocky Marciano

https://www.youtube.com/watch?v=c6Qv4_oKx6U

Rocky Marciano is een icoon van de jaren ’50 van de vorige eeuw. In dat decennium was hij de zwaargewicht kampioen. Tijdens zijn professionele carrière verloor hij nooit een gevecht. Marciano was geen groot stilist. Zijn onbehouwen stijl zorgde ervoor dat hij een groot aantal van zijn slagen miste. Maar wanneer hij raak sloeg kwam het hard aan. Bovendien kon hij als geen ander incasseren. Marciano wordt over het algemeen beschouwd als de inspiratiebron voor de Rocky films van Sylvester Stallone.

5. Roberto Durán

De Panamees Roberto Durán, met de bijnaam De Handen van Steen, was de grootste straatvechter onder de boksers. Hij had niet alleen een uitzonderlijk uithoudingsvermogen in de ring, maar bleef ook nog eens tot zijn vijftigste professioneel boksen. Durán werd kampioen in vier verschillende gewichtsklassen. Met name zijn gevechten met Sugar Ray Leonard, waaronder het titanengevecht van 1980 in het Olympisch Stadion van Montreal zijn legendarisch. Durán had faam als een bokser die een oneindige reeks klappen kon opvangen en niet schuwde om gemene trucs toe te passen wanneer hij om zijn tegenstander hing.

4. Sugar Ray Robinson

Walker Smith Jr. was een geboren showman en wist dat hij als charismatische sportman beter een andere naam kon gebruiken. Het werd het verraderlijke zoete Sugar Ray Robinson. Want Sugar Ray Robinson beschikte zowel over een fluwelen techniek als een flitsende vuistslag die een tegenstander uit het niets knock-out kon slaan. Robinson werd zowel kampioen in de middelgewichtsklasse als weltergewichtsklasse en was een van de eerste grote boksers die een geslaagde comeback voltooide. Naast boksen hield Robinson van glamour en zijn restaurant Sugar Ray’s in New York was lange tijd een populaire uitgaansgelegenheid voor beroemdheden als Frank Sinatra.

3. Joe Louis

De Brown Bomber was een van de grootste zwaargewichtboksers aller tijden. Dankzij zijn eerlijke imago werd de bokssport in de jaren veertig steeds professioneler en minder louche. De hardwerkende Louis wordt beschouwd als een van de eerste Afro-Amerikaanse sporthelden. Met name zijn twee duels tegen de Duitser Max Schmeling in 1936 en 1938 behoren tot de meest legendarische gevechten uit de boksgeschiedenis. Gedurende de aanloop naar het eerste gevecht in Yankee Stadium onderschatte Louis de oudere Schmeling die op zijn beurt zijn tegenstander perfect had bestudeerd. Voor het eerst in zijn carrière ging Louis knock-out. Het tweede gevecht in hetzelfde stadion werd een overwinning voor de ontketende Louis die Schmeling letterlijk het ziekenhuis in sloeg. Nadat zijn carrière, zoals die van vele Amerikaanse sporters, door de Tweede Wereldoorlog werd onderbroken wist Louis, tot hij in 1949 definitief stopte met boksen, steeds zijn titel te verdedigen.

2. Jack Johnson

De stijl van Jack Johnson was gebaseerd op een geconcentreerde defensie, uithoudingsvermogen en tegenaanvallen waarmee hij tegenstanders uitputte. Johnson was niet alleen een groot bokser, maar ook een symbool. Hij was de eerste Afro-Amerikaanse bokser die wereldkampioen zwaargewicht werd in een tijd van openlijke discriminatie. In het begin van de Twintigste Eeuw was er nog een apart bokskampioenschap voor blanken en zwarten. De regerend wereldkampioen zwaargewicht Jeffries weigerde met Johnson te vechten. In 1908 kreeg Johnson eindelijk een kans en won in veertien rondes van de Canadees Tommy Burns. Twee jaar later, in het met veel hype opgeklopte Gevecht van de Eeuw, versloeg Johnson de van pensioen teruggekeerde Jeffries. Dit leidde na het gevecht tot volksfeesten en rassenrellen waarbij twintig doden vielen. Johnson was lange tijd een controversiële figuur die er een extravagante levensstijl op nahield en zeven keer trouwde. Hij bleef tot zijn zestigste professioneel boksen.

1. Muhammad Ali

Zijn bijnaam The Greatest was al tijdens zijn carrière populair. Hij had een zeer herkenbare dansende stijl waarmee hij slagen ontweek gevolgd door goedgemikte tegenaanvallen en een bijdehante opmerking. Cassius Clay werd in 1964 verrassend wereldkampioen zwaargewicht door Sonny Liston te verslaan. Het was het begin van een turbulente periode waar Clay zich tot de islam bekeerde en zijn naam veranderde in Muhammad Ali. In 1967 werd hij opgeroepen om in het Amerikaanse leger te dienen, wat hij weigerde. Ali werd gearresteerd en verloor zijn wereldtitel. In een klap werd Ali een van de grootste rebellen van de jaren zestig en hij zette zich als spreker in tegen de Vietnamoorlog en assendiscriminatie. In 1971 werd Ali vrijgesproken en kon hij beginnen met zijn comeback. Ali perfectioneerde de kunst van trash talk, waarmee hij tijdens interviews en wedstrijden tegenstanders uit balans probeerde te krijgen. Legendarische gevechten tegen Joe Frazier werden wereldwijd live op televisie uitgezonden. Het waren evenementen waar mensen ’s nachts voor wakker bleven. In 1974 vond de beroemdste bokswedstrijd aller tijden plaats: The Rumble in the Jungle. In Zaïre ging Ali, die door veel kenners al was afgeschreven, de uitdaging aan met regerend wereldkampioen George Foreman. Tot grote verbazing van iedereen ving Ali lachend de klappen van Foreman op die in de achtste ronde uitgeput was en eenvoudig knock-out ging. Ali bleef te lang doorgaan met boksen maar zijn faam is groter dan alleen zijn geweldige boksprestaties.