Denk je dat je een slechte dag hebt gehad? In oude culturen konden straffen zo gruwelijk zijn dat ze rechtstreeks uit een nachtmerrie lijken te komen. Van levend koken tot bizarre martelwerktuigen: deze methodes waren bedoeld om angst in te boezemen en pijn tot kunst te verheffen. Hier zijn de 10 meest afschuwelijke straffen uit de geschiedenis – lees verder, als je durft.
1. Levende verbranding (meerdere culturen)
Een van de meest brute straffen was het levend verbranden van een persoon. Deze methode werd vaak toegepast bij vermeende heksen in Europa tijdens de late middeleeuwen en vroegmoderne tijd.
Het vuur werd gezien als een manier om “de ziel te reinigen,” maar de realiteit was gruwelijk. Het slachtoffer stierf niet altijd direct, omdat de vuurstapel vaak laag werd gehouden om de dood langzaam en pijnlijk te laten verlopen.
2. Messingen stier (Oude Griekenland)
De beruchte ‘Messingen stier’ werd bedacht in het oude Griekenland door de tiran Falaris van Akragas. Dit bronzen beeld in de vorm van een stier was hol van binnen. Slachtoffers werden opgesloten in de stier en vervolgens werd er een vuur onder gestookt, waardoor ze levend werden geroosterd. Het gruwelijkste detail? De stier was zo ontworpen dat het gegil van het slachtoffer klonk als het gebrul van een echte stier.
3. Lingchi – de dood door duizend sneden (China)
Lingchi, ook wel bekend als de “dood door duizend sneden,” werd toegepast in het oude China tot het begin van de 20e eeuw. Het slachtoffer werd langzaam en zorgvuldig met kleine messen gesneden, vaak over een periode van uren. De bedoeling was om de dood zo lang mogelijk uit te stellen en het slachtoffer extreem te laten lijden. Lingchi was niet alleen een fysieke straf, maar ook bedoeld om iemands eer te vernietigen.
4. Het radbraken (middeleeuws Europa)
In Europa was het radbraken een van de meest beruchte en wrede straffen. Het slachtoffer werd vastgebonden op een groot wiel, waarna botten werden gebroken met zware hamers. Soms werd het slachtoffer levend op het wiel tentoongesteld, als afschrikking voor anderen. Deze straf werd vooral gebruikt voor zware misdaden zoals moord en rebellie.
5. Spietsing (Oude wereld, vooral Ottomaanse Rijk)
Spietsing, beroemd geworden door Vlad de Spietser (de inspiratie voor Dracula), was een gruwelijke en langzame dood. Een scherpe paal werd door het lichaam van het slachtoffer gestoken, vaak zo precies dat vitale organen werden ontweken om het lijden te verlengen. Slachtoffers konden uren of zelfs dagen in deze ondraaglijke toestand blijven voordat ze stierven.
6. Flaying – levend villen (Assyrië en andere culturen)
In het oude Assyrië en Perzië werd levend villen gebruikt als een afschrikwekkende straf. De huid van het slachtoffer werd langzaam van het lichaam afgesneden, vaak te beginnen bij de ledematen. De overblijfselen werden tentoongesteld als een waarschuwing voor anderen. Dit soort straffen was niet alleen bedoeld om pijn te veroorzaken, maar ook om totale vernedering te bewerkstelligen.
8. De bloedarend (Noorse Vikingen)
De ‘bloedarend’ was een legendarische straf die vooral in Vikingverhalen voorkomt. Het slachtoffer werd op zijn buik gelegd, waarna de ribben aan de achterkant met een mes werden losgesneden en opengevouwen als vleugels.
De longen werden vervolgens naar buiten getrokken, zodat het leek alsof er een “arend” werd gevormd. Of deze straf ooit echt werd toegepast, is twijfelachtig, maar alleen al het idee ervan laat rillingen over je rug lopen.
69 The Scavenger’s Daughter (middeleeuws Engeland)
De Scavenger’s Daughter was een gruwelijk martelwerktuig dat werd gebruikt tijdens het bewind van koning Hendrik VIII. Waar de bekende “ijzeren maagd” of het rek slachtoffers uitrekte, werkte dit apparaat precies andersom: het comprimeerde het lichaam. Het slachtoffer werd in een geknielde houding gedwongen en vastgeklemd met ijzeren ringen rond de nek, handen en benen. Vervolgens werd het lichaam langzaam samengedrukt, waardoor bloedvaten braken, botten kraakten en interne organen ernstig werden beschadigd.
De pijn was ondraaglijk en slachtoffers bloedden vaak uit hun neus, oren en mond. Deze methode was bedoeld om snel te breken wat psychologisch én fysiek onhoudbaar was. Het diende als waarschuwing voor allen die zich tegen de kroon keerden.
10. Houten ezel (middeleeuws Spanje en Japan)
De houten ezel was een wreed martelwerktuig waarbij het slachtoffer op een scherpe houten driehoek werd geplaatst, met zware gewichten aan de benen. Het lichaam werd langzaam naar beneden getrokken, waardoor de driehoekige rand het lichaam begon te doorsnijden. Hoewel de straf vaak niet dodelijk was, veroorzaakte het een ondraaglijke pijn en zware verwondingen.
1 reactie
Die levende verbranding gebeurt nog steeds in bepaalde Islamitische landen. Wel eens een filmpje van gezien en het is gruwelijk en staat helaas op mijn netvlies gebrand