Top 10 Meest Hardnekkige Drugsverslavingen

Een verslaving is nooit een gezond iets, en wat er ook wel of niet in deze lijst vernoemd wordt, laat het duidelijk zijn dat geen enkele verslaving wenselijk is. Verslavingen zijn per definitie een toestand waarin men fysiek of mentaal afhankelijk is van een bepaalde gewoonte of stof (doorgaans meestal een stof) en zulk een afhankelijkheid is zelden gunstig voor de persoon zelf, noch voor zijn of haar omgeving. Dit is voornamelijk omdat iemand die een verslaving heeft, zijn (of haar) vooral en bijna uitsluitend bezig zal zijn het wenselijke stofje of gedrag te bemachtigen. Alle andere acties (van werken tot familie interacties) zullen daarbij in het gering komen, want een verslaafde stelt zijn verslaving boven alles.

Verslaving is dus iets ongunstigs, maar hoe ongunstig, hangt natuurlijk geheel van de verslaving af. Sommige mensen zeggen dat ze ‘verslaafd’ zijn aan koffie (de schrijver van deze tekst, bijvoorbeeld), maar zelfs al was dat zo (zelfs al zou ik mijn hele leven in het teken van koffie leven) dan nog is zo’n verslaving niet direct levensbedreigend. Eenzelfde verslaving voor bijvoorbeeld heroïne zou heel wat problematischer zijn.

Hoe erg een verslaving is, verschilt uiteraard per persoon. Sommige mensen hebben écht alleen hunzelf ermee, doordat ze weinig vrienden of familie hebben wier leven ze zuur kunnen maken. Anderen hebben veel meer impact op hun omgeving. Daar kunnen wij in deze top tien echter geen rekening mee houden. Deze top tien gaat over de ‘afhankelijkheidsfactor’ van drugs. Omdat zoiets van veel zaken afhangt, zijn er ‘schalen’ gemaakt die rekening houden met zoveel mogelijk van deze factoren. Zo hangt het af van de bijwerkingen van het stoppen van de drug inname, de beloningen die een verslaafde krijgt wanneer hij (zij) de drug neemt, de tolerantie (dit houdt in dat een verslaafde steeds meer van het goedje moet innemen om dezelfde bevrediging te ontvangen), de afhankelijkheid van de stof in kwestie en tot slot de toxiciteit (giftigheid) van de drugs. Doorgaans scoren we drugs op een schaal van 1 tot 3, waarbij 3 het meest hardnekkig is, en 1 het minst. Cafeïne scoort op zo’n schaal bijna een 1, maar dat is niet het onderwerp van deze top tien. Hier gaan we in op de meest hardnekkige, schadelijke en vernietigende drug beschikbaar.

Bij het maken van deze lijst hebben we gegevens gebruikt van een rapport van Professor David Nutt, een overheids-adviseur die in 2009 een drug-rankschikking probeerde op te zetten. Hij keek per drugs onder andere naar de fysieke en mentale schade waaraan een drugs de gebruiker en diens omgeving blootstelt, maar ook naar de afhankelijkheid of verslavendheid van de drugs in kwestie. Die laatste score hebben wij hier gebruikt als bron voor ons artikel. Het RIVM heeft een ander lijstje gepubliceerd, in 2009, maar de rangschikking in die lijst ziet er heel anders uit, omdat het onder andere ‘maatschappelijke schade’ bevat en de giftigheid van de stof. Wij wilden dit lijstje puur en alleen laten gaan over afhankelijkheid of ‘verslavendheid’, en de RIVM data wat betreft dit aspect komen overeen met David Nutt’s bevindingen. Crack en cocaïne hebben we samen genomen, want het gaat hier om hetzelfde stofje, hoewel de weliswaar verschillend worden gebruikt

Overigens hebben we het hier over middelen-verslaving, dat betekent dat we ons concentreren op stofjes die iets met je lichaam doen. Sommige mensen zijn verslaafd aan computerspellen, seks, of gokken, maar dit soort verslavingen hebben we niet in deze top tien opgenomen.

10. Ketamine

Naam en oorsprong: Ketamine is een vrij recentelijk ontwikkeld stofje, en is ook wel bekend onder de namen Keta, Special K of simpelweg K. Het werd door Craig Newlands aan de Universiteit van Wayne ontworpen, en voor het eerst gefabriceerd door Calvin Stevens, in 1962. De meeste drugs zijn veel ouder, maar Ketamine is, ondanks haar status van ‘jonkie’, geen drugs om lichtvaardig te nemen.

Dat wil zeggen, misschien juist wel! Want Ketamine werd namelijk aanvankelijk gebruikt als verdovingsmiddel (een middel dat verlichting brengt aan de gebruiker). Daarnaast is het een antidepressivum en het induceert een soort van trance. Het werd voor het eerst grootschalig toegepast in gevangenissen, al in 1964, en deze proeven toonden aan dat het een stofje is van krachtig, maar kortstondig kaliber. Het werd tevens gebruikt in de Vietnam Oorlog door Amerikaanse soldaten, als verdovingsmiddel. Pas in de jaren 70 werd het ‘ontdekt’ als recreatief drug. Met name in zogeheten ‘raves’ (drug ondersteunde feesten) en als club-drugs werd het bekend, maar het werkt iets anders dan de meeste andere club-drugs. Ketamine verlamt namelijk pijn, terwijl andere clubdrugs niet zo werken, maar juist opwekkend zijn. Keta is derhalve meer uitgegroeid tot een post-party drugs.

Straatwaarde: Voor Ketamine betaal je zo’n 30 tot 40 euro per gram.

Afhankelijkheidsscore: 1.54

Werking en wijze van gebruik: Ketamine wordt doorgaans gesnoven. Het is een poeder dat lijkt op snuif-coke (cocaïne, zie later in deze lijst), en heeft net als cocaïne een bittere smaak. De effecten van verdoving vinden plaats enkele minuten tot slechts een kwartier na inname en de ‘trip’ duurt ongeveer een uur, doorgaans. Voor snellere actie kan je ook vloeibare Ketamine injecteren, maar met spuiten zijn er altijd veel risico’s op andere ziekten, en dus is dit tegenwoordig een minder populair medium.

In lage doses is Ketamine simpelweg opwekkend, maar in hogere doseringen werkt het tevens als een hallucinatie-middel. Mensen zeggen doorgaans dat ze ofwel idolaat ervan zijn, of het spul haten. Een middenweg is er zelden.

Overigens wordt Ketamine nog altijd wel eens gebruikt als verdovingsmiddel bij dieren. Het stofje is immers niet alleen maar slecht! Met mate is het een behoorlijk effectief verdovingsmiddel. Mits je niet verslaafd raakt…

9. Buprenorphine

foto: Jr de Barbosa / Wikicommons

Naam en oorsprong: De officiële naam van buprenorphine is RX6029, maar omdat zo’n naam niet lekker bekt, werd het al snel buprenorphine. Nog altijd een mond vol, maar goed. Het werd na tien jaar onderzoek eindelijk in 1969 gesynthetiseerd en werd oorspronkelijk geproduceerd als een alternatief op morfine dat minder verslavend was. Van deze soort goedbedoelde alternatieven zijn er nog wel meer te vinden in deze lijst, overigens. Afijn, het was goedbedoeld, dat in ieder geval!

In 1978 werd het voor het eerst als regulier middel gebruikt tegen ernstige pijnen. Tegenwoordig is het een toegestaan verdovingsmiddel tegen opiaat-verslaving, het is namelijk een veel minder schadelijke drug dan andere opiaten, en bovendien minder verslavend. Minder verslavend, maar toch, de gemiddelde persoon raakt er behoorlijk afhankelijk van! Als je moet kiezen tussen dit spul en morfine, dan is het een verbetering, maar beter is het om totaal niet voor deze categorie medicatie te gaan, als het enigszins mogelijk is om het te vermijden…

Afhankelijkheidsscore: 1.64

Werking en wijze van gebruik: Buprenorphine is een vrij onbekend middel als drugs, maar daarom niet minder schadelijk op lange termijn. Het is een opiaat, hetgeen betekent dat het in dezelfde familie als heroïne valt, en het een verdovende werking heeft. Het is een antagonist in bepaalde hersen receptoren en het verstoort dus het balans in je brein. Dat is zelden een goede zaak.

Buprenorphine heeft echter een goede kant, het is namelijk een sterke en effectieve pijnstiller. Hoewel het een stuk beter is om aan dit goedje verslaafd te zijn dan aan andere opiaten, is het nog altijd een stof waar je geen grapjes mee moet uithalen. Er zijn echter ergere drugs in de omloop…

8. Amfetamine

Naam en oorsprong: Ook wel slurf, speed, rapapa of split genoemd. Er is niet één soort amfetamine, maar vele varianten (dextro-, metha-, et cetera). In 1887 werd het voor het eerst geproduceerd, en in 1927 kwam men erachter dat het verlichting bood bij astma en bronchitis, en derhalve werd het als medicijn in inhalatoren toegediend. Echter, al gauw werd bekend dat het niet echt heilzaam was voor de patiënten in kwestie. Het werd in de jaren dertig vervolgens ingezet als oorlogsmiddel, en tien jaar later ondervond men hoe dramatisch de bijwerkingen van amfetaminen werkelijk waren. Dit stofje was namelijk aan militairen toegeschreven in de oorlog, om ze alert te houden. Een betere vorm van koffie, als het ware. Na de oorlog bleken ze allerlei hartklachten te hebben, en niet een weinig soldaat had bovendien een verslaving aan het stofje ontwikkeld. Toch bleef het tot de jaren zestig vrij op recept verkrijgbaar. Pas nadat het een veelgebruikt (en misbruikt) partydrug werd, werd het verboden op de legale markt en werd het toegejuicht op de illegale markt.

Tegenwoordig komt amfetamine poeder voor in veel concentraties, waarbij 73 % het hoogste is, maar het gemiddelde dichter bij de 40 % licht.

Straatwaarde: gemiddeld 6 euro per gram, hoewel dit sterk wil wisselen. Het hangt af van de kwaliteit, maar ook van de dealer zelf. Een hoge prijs wil niet per definitie betekenen dat het spul van goede kwaliteit is. Niet dat we hier drug dealen willen promoten, maar als je toch in het circuit zit, zorg dan dat je zeker bent van je dealer en zijn of haar materiaal. Beter nog, laat het testen! Dat kan, in Nederland…

Afhankelijkheidsscore: 1.67

Werking en wijze van gebruik: Meestal wordt amfetamine als poeder gesnoven. Men haalt met een klein lepeltje of een sleutel-punt een beetje van het stof uit het pakje en snuift dit op, alsof het lucht is (of een snottebel). Wat ook kan, is er een pakketje van maken (een bommetje) en dit slikken. Dat voorkomt het branderige gevoel in de neus bij het snuiven. Echter, snuiven gaat veel sneller, want het werkende stofje wordt in de slijmvliezen van de neus al opgenomen. Het effect merk je dan binnen enkele minuten. Het werkt vervolgens als een slaapverdrijvend en opwekkend middel, en is als zodanig dus ‘geschikt’ als een party drug. Het heeft een vrij lange werking van vier tot acht uur, afhankelijk van de kwaliteit van de waren.

Men raakt verslaafd aan amfetamine omdat gebrek aan het spul men slapeloos en rusteloos maakt. Lusteloosheid, gebrek aan honger en dorst zijn na-effecten van amfetamine gebruik, na je trip ben je dus niet vooruit te branden, en lijkt de enige mogelijkheid om weer op gang te komen, een volgende shot slurf te nemen. Tevens kan het leiden tot waandenkbeelden, en fysieke klachten als hart en leverfalen, bij overmatig gebruik of bij chronisch gebruik.

7. Benzodiazepine

Naam en oorsprong: Benzodiazepines, ook wel voor het gemak ‘benzo’s’ genoemd, is een categorienaam waaronder verschillende stofjes vallen die allemaal min of meer een zelfde structuur hebben, en een psychoactieve werking op de hersenen bewerkstelligen. De eerste benzo was Chloradiazepoxide (ook wel bekend onder de merknaam Librium), en deze stof werd ‘per ongeluk’ ontdekt in 1955 door Leo Sternback. Ze werd (minder per ongeluk) beschikbaar gemaakt voor gebruik door de farmaceut Hoffmann-La Roche in 1960 en een andere benzo-variant wordt sinds 1963 verkocht onder de veel meer bekende naam Valium (diazepam, een andere benzo met eenzelfde effect).

Afhankelijkheidsscore: 1.83

Werking en wijze van gebruik: Benzo’s werken in op onze neurotransmitters (stofjes in onze hersenen die als taak hebben signalen door te geven) en als resultaat van gebruik wordt de gebruiker van benzo’s verdoofd, ietwat gehypnotiseerd (men verdaagt in een soort van slaaptoestand) en raakt in een toestand van totale ontspanning. Het spul is derhalve uitstekend geschikt als behandelingsmiddel tegen angststoornissen, slaapstoornissen, spier-verkrampingen en in sommige gevallen bij het afkicken van alcohol. Voor korte termijn gebruik zijn benzo’s doorgaans veilig, hoewel op langere termijn soms cognitieve beschadigingen of agressie door de gebruiker kan worden ontwikkeld. Na verloop van tijd worden deze problemen alleen maar waarschijnlijker en heviger, en bovendien bouwt de gebruiker een soort psychische afhankelijkheid op aan het spul, waardoor het dus gevaarlijk verslavend is. Niet iets om te gebruiken dus, tenzij je het absoluut nodig hebt…

6. Alcohol

foto: Ralf Roletschek / Wikicommons

Naam en oorsprong: Alcohol is een van de oudste drugs bekend bij ons mensen, en terwijl de meeste drugs in deze lijst toch wel van de laatste paar eeuwen komt, is alcohol al een verslavingsmiddel sinds de tijd dat de mensheid dingen begon op te schrijven op kleitabletten! Alcohol is een gistingsproduct van gerst (bier) of druiven (wijn) of andere plantaardige organismen zoals aardappels (wodka, bijvoorbeeld) of suiker (rum).  Gisten (micro-organismen) zetten de suikers in plantaardige organismen om in alcohol, en dit spul heeft een merkwaardige smaak die wij onmiddellijk herkennen en op volwassen leeftijd als bijzonder prettig ervaren. Of het werkelijk met de smaak te maken heeft, of met het daarop volgende gevoel, is een ander verhaal. Vermoedelijk verschilt dit per persoon.

Afhankelijkheidsscore: 1.93

Werking en wijze van gebruik: wijze van gebruik… tja, we gaan ervan uit dat de meeste mensen wel weten hoe alcohol doorgaans wordt gebruikt. Men drinkt een glas bier, wijn, wodka of weet ik wat voor mix drankje en na verloop van een aantal consumpties word je dronken.

Alcohol werkt net als alle drugs in deze lijst in op je hersenen. Om preciezer te zijn, het verdooft delen van je hersenen, wat mensen vaak herkennen als ‘ontremming’. De meeste mensen worden drukker en sociaal dapperder. Naarmate men meer consumeert, ontremd men meer, en het leidt tot zelfoverschatting, coördinatie en reactieverlies en desoriëntatie. Misselijkheid en gebrek aan een functionerend geheugen zijn ook gevolgen. Bij direct over gebruik is het mogelijk dat je acuut sterft, maar ook chronisch teveel alcohol leidt uiteindelijk tot de dood, doorgaans door leverfalen. Het grootste probleem met alcohol is dat het erg verslavend is, en dat er in de normale sociale omgeving zo veel keuze is en mogelijkheid is om naar alcohol te grijpen dat het extreem moeilijk is om af te kicken. Wanneer wordt je niet aangeboden een biertje te pakken met studie-genoten of collega’s, of een glaasje wijn te klinken met familie of op een verjaardag? Als je een heroïne verslaving hebt, dan heb je het moeilijk, maar in ieder geval wordt je niet in ieder reclame blaadje geconfronteerd met een heerlijke injectie. Alcoholverslaafden worden dat wel!

[criteo]

5. Barbituraten

Naam en oorsprong: Barbituraten zijn stofjes die een dempende en verdovende werking hebben op onze hersenen. Ze werden ontdekt in 1863 door de Duitse Chemicus Adolf van Baeyer en in 1903 werden ze voor het eerst onder de merknaam Veronal als slaapmiddel op de markt verkocht. Dit is dan ook de reguliere toepassing van Barbituraten, als slaap of kalmeringsmiddel. Echter, men kan er ook verslaafd aan raken en bij over-gebruik is het een gevaarlijk goedje.

Afhankelijkheidsscore: 2.01

Werking en wijze van gebruik: Zoals we al zeiden, Barbituraten hebben een dempende en verdovende werking op onze hersenen. Bij over-gebruik kan het leiden tot een onomkeerbare coma slaap en zelfs tot de dood. Het is dus absoluut geen stofje om lichtjes te nemen. Het is gelukkig ook geen ‘regulier’ drug, en hoewel je er dus wel verslaafd aan kan raken, is het niet een van de doorsnee drugs die je op een rave zal worden aangeboden. Gelukkig maar, want het is een zeer verslavend middel waar nauwelijks vanaf te komen is. Wat betreft afhankelijkheid zijn er maar vier soorten drugs erger…

4. Methadon

Naam en oorsprong: Methadon is een opium-achtige stof. Dit betekent dat het lijkt op opium, maar het niet precies opium is. Methadon is een morfine nabootser, en morfine is het spul in opium dat het meest werkzaam is. Heroïne is een andere soort in dezelfde categorie, we zullen haar later behandelen. Methadon echter, is een kwaadaardig en goedaardig stofje tegelijkertijd. Het is namelijk een stuk(je) minder gevaarlijk dan heroïne, en wordt dus weleens gebruikt als afkick-medicijn voor heroïne verslaafden. Echter, het werkt nog altijd in op de hersenen, en is bij lange na niet onschuldig. Het werkt tevens als intense pijnbestrijder, die zelfs effectief is als morfine dat niet meer is. De stof werd op 11 september 1941 gesynthetiseerd en gepatenteerd door Bockmuhl en Ehrhart en kwam in 1947 op de markt onder de naam Dolophine.

Afhankelijkheidsscore: 2.08

Werking en wijze van gebruik: Methadon wordt meestal in pil vorm ingenomen. Omdat men aanvankelijk dacht dat het minder verslavend was dan heroïne werd het als vervanging en afkickmiddel gebruikt, maar het blijkt tegenwoordig dat het net zo verslavend is als heroïne. Echter, een gefaseerde afbouw van methadon is heel goed mogelijk, terwijl dat met heroïne niet het geval is. Er zijn dus nog altijd redenen om liever aan methadon verslaafd te zijn dan aan heroïne. Echter, beter is om gewoon helemaal niet aan beide stofjes te komen. Het kan alleen maar tot ellende leiden!

3. Nicotine

foto: Nikita2706 / Wikicommons

Naam en oorsprong: Wellicht komt deze stof je bekent voor. Waarschijnlijk wel. Het is de verslavende substantie in sigaretten, sigaren en andere soorten en toepassingen van tabak. Deze stof komt veel voor in de tabaksplant en het is één van de redenen waarom roken van tabak zo verslavend is. Het geeft tevens de verdovende werking aan roken.

De naam komt simpelweg van de Latijnse naam voor de tabaksplant, namelijk Nicotiana tabacum (precies, tabacum werd later ons woord tabak). De plant is vernoemd naar haar ontdekker, Jean Nicot (en indirect is de drug nicotine dus ook naar hem vernoemd). Al in 1828 werd de stof van de rest van de plant geïsoleerd, door twee Duitse chemici, Posselt en Reiman, en in 1835 werd de chemische formule voor het stofje voor het eerst bepaald door Adolf Pinner. Het is dus een van de vroegst onderzochte drugs. Vele eeuwen vóór die ontdekking wisten we echter allang van haar bijwerkingen, en werd er geducht op los gerookt.

Overigens komt nicotine niet alleen maar voor in tabak. Ook in andere planten van de nachtschadefamilie (denk bijvoorbeeld aan tomaten, aardappels en aubergines) komt nicotine voor. En tevens in de cocaplant (zie nummer twee voor meer info over deze plant!). Echter, in de tabaksplant en in gedroogde tabak is de concentratie nicotine toch wel bijzonder veel hoger dan in al deze andere planten. Het heeft weinig zin om tomaten te roken, helaas voor rookverslaafden.

Afhankelijkheidsscore:  2.21

Werking en wijze van gebruik: De wijze van gebruik is eigenlijk heel simpel. De meeste mensen die verslaafd zijn aan nicotine steken een sigaret op. Enkele ouderen onder ons willen zich nog wel eens aan een dikke Havana sigaar vergrijpen en de meest oude figuren kennen nog los tabak voor de pruim (sabbelen) of de pijp. Tegenwoordig is ‘snus’ ook bekend, dit is een vorm van zuigen of pruimen, maar in deze manier van pruimen is het tabak netjes in een speeksel-doorlatend netje verpakt. Snus-gebruikers proppen dit pakketje achter hun tanden en zuigen er een onbepaalde tijd op.

Nicotine in pure vorm is kleurloos en olieachtig, maar in tegenstelling tot olie mengt het juist heel goed met water. Het kan uit tabaksbladeren onttrokken worden door ze zo’n twaalf uur in water te laten weken. Het smaakt bitter en het kan bij verhitting geïnhaleerd worden (zoals in een sigaret).

Nicotine is zowel mentaal als fysiek verslavend en de werking is gelijk aan heroïne en cocaïne (meer hierover later!). Stoppen met roken kan ontwenningsverschijnselen veroorzaken, zoals agitatie, angstgevoelens, slaap verstoring en hoofdpijn. Na twee tot drie weken nemen deze symptomen af, mits je al die tijd geen sigaret aanraakt.

Ondertussen geeft het wél roken van nicotine de gebruiker een stimulerend en relaxerend effect. Zowel ontspanning als verscherping van de aandacht, toegenomen alertheid, kalmte en honger-onderdrukkende effecten hebben hun oorzaak in nicotine. Allemaal zeer wenselijke reacties, en het is niet verbazend dat zoveel mensen tegenwoordig verslaafd zijn aan dit stofje.  Veel mensen willen echter liever niet herinnerd worden aan het feit dat nicotine tumor groei stimuleert. In samenwerking met andere stofjes in een sigaret die niet al te gezond zijn (zoals bijvoorbeeld teer), is het over het geheel geen gezonde praktijk om veel te roken.

2. Cocaïne

Naam en oorsprong: Cocaïne is chemisch ook wel bekend als benzoylmethylecgonine, het is een alkaloïde die afkomstig is uit de bladeren van de coca plant. Een alkaloïde is een groep stoffen die vaak als stimulans werkt, met andere woorden: het pept de gebruiker op. Andere minder schadelijke stimulerende middelen zijn cafeïne, en nicotine (bekend van koffie respectievelijk sigaretten). Cocaïne is echter iets meer schadelijk dan deze twee stofjes.

De naam cocaïne komt simpelweg van de oorspronkelijke plant, de coca plant. Al eeuwen voordat de drug werd geïntroduceerd in Europa kauwden de Zuid Amerikaanse inheemse volkeren op de coca bladeren vanwege haar stimulerende en pijn onderdrukkende werking. Dit gebeurt nog altijd, door de nazaten van de vroegere inheemse lieden. Toen de Spanjaarden oorspronkelijk Zuid Amerika ‘ontdekten’, geloofden ze dat de plant mystieke kracht en energie gaf, maar omdat dit iets onverklaarbaars was, vonden zij het een duidelijk teken van Duivels werk. Na verloop van tijd echter zagen ze dat er winst te behalen was, en er werd al snel een belasting op het verhandelen van de plant gelegd. In 1855 werd de actieve stof geïsoleerd van de andere stoffen aanwezig in de totale plant. In 1898 werd de stof voor het eerst synthetisch geproduceerd.

Straatwaarde: Zo’n 50 Euro per gram

Afhankelijkheidsscore: 2.39

Werking en wijze van gebruik: Recreatief gebruik van cocaïne is doorgaans door inhalatie (coke snuiven, genaamd). Soms wordt het ook gebruikt door rijke ‘yuppen’ die grote prestaties willen leveren. Een soort van super koffie, als het ware.

Cocaïne werkt als in inhibitor, dit betekent dat het bepaalde stoffen in de hersenen onderdrukt. Het onderdrukt met name de heropname van norepinephrine, en dopamine, in hersencellen. Door de toename aan deze stoffen seint je bewustzijn een gevoel van extra alertheid, vreugde, energie, competentie en soms zelfs seksualiteit. Doorgaans duurt deze ‘stroom stoot’ zo’n vijftien tot dertig minuten, en soms tot ruim een uur. Het is echter een nogal verslavend proces, hoewel die verslaving met name psychologisch is (je hebt een onoverkoombaar verlangen naar deze stof) en niet zozeer fysiek.

1. Heroïne

Naam en oorsprong: Heroïne is een zogeheten opiaat en wordt gemaakt uit morfine. Het is een kleurloze en geurloze bittere stof of ‘poeder’ en is erg goed oplosbaar in water. Oorspronkelijk werd Heroïne geïntroduceerd als een zelfzorg medicijn, onder de naam diacetylmorfine. De patente houdende Duitse geneesmiddelenfabrikant Bayer bracht dit stofje op de markt onder de naam ‘heroïne’ in 1898. Heroïne is dus in feite niet de échte naam voor het stofje, slechts een ‘merk’ naam (zoals ‘Adidas’ een naam is voor onder andere schoenen). Overigens was het destijds een (ogenschijnlijk) minder schadelijk alternatief voor morfine. Het werd tevens aanbevolen als een niet-verslavend alternatief, maar dit bleek achteraf fout te zijn, heroïne is namelijk nog verslavender dan morfine.

Heroïne wordt gemaakt uit papaver, een plant die oorspronkelijk verbouwd werd in het grensgebied tussen Laos, Birma en Thailand. Tegenwoordig vindt de grootste productie plaats in het grensgebied tussen Afghanistan en Pakistan. De papaverplant is een van de weinige vegetatie die kan groeien in de schrale gronden in het woestijn achtige gebied in de regio. Vandaar dat boeren in deze regio vaak winst zien in het verbouwen van deze plant, hoewel het niet geheel legaal is om de producten te verhandelen.

Straatwaarde: De zogeheten ‘straatwaarde’ van heroïne is gepeperd. In 2006 mat het Europese waarnemingscentrum voor drugs en drugsverslaving deze straatwaarde en schatte het zo’n 14,50 Euro per gram in Turkije, en maar liefst 110 Euro in Zweden voor eenzelfde theelepel. Deze heroïne van de straat is echter vaak erg onzuiver.

Afhankelijkheidsscore: De afhankelijkheidsscore voor deze drug is 3

Werking en wijze van gebruik: Men gebruikt heroïne doorgaans via inhalatie. Tegenwoordig strooit de heroïne gebruiker wat van het poeder op een plaatje aluminium folie en verhit dit plaatje, zodat het poeder smelt. De actieve substantie gaat zo over in damp over, en dit ademt de verslaafde in. Overigens kan heroïne ook via injecties worden toegediend, maar dit is, in verband met angst voor besmette naalden, een praktijk die alleen door de meest wanhopige onder verslaafden wordt gebruikt, tegenwoordig. Vroeger echter was minder bekend over de risico’s van naaldgebruik en naalden delen met anderen, en heel wat ziekten hebben zich onder heroïneverslaafden als een vuurtje kunnen verspreiden dankzei het liberale naaldgebruik. Naast spuiten kan je heroïne ook direct opsnuiven. Het is echter een vrij vieze substantie om te ruiken, en ook deze optie is dus niet erg populair.

Heroïne werkt vervolgens in het lichaam als volgt: net als andere opiaten, werkt heroïne doordat het een endorfine ‘na-aapt’. Endorfine in je hersenen geven je pijnverlichting en het gevoel van blijdschap. Wanneer je iets plezierigs meemaakt, stoten cellen in je hersenen endorfine af, en die worden geregistreerd door andere delen in je hersenen, hetgeen jij zelf waarneemt als een ‘vreugdevol gevoel’. Heroïne aapt dit proces dus na. Een probleempje met heroïne is echter dat de receptoren (die endorfine registreren) in je hersenen op een gegeven moment zich aanpassen aan de hoeveelheid endorfine-achtige stoffen in hun milieu. Bij een overmatig gebruik aan heroïne moet de gebruiker dus steeds grotere hoeveelheden toedienen om hetzelfde vreugde-gevoel te ervaren.

Heroïne leidt tot constipatie, het onderdrukt honger gevoelens (waardoor verslaafden vaak chronisch ondervoed zijn) en leidt soms zelfs tot de dood, bijvoorbeeld wanneer een te grote dosis ervan de ademhaling zodanig verminderd dat er verstikking kan ontstaan.

Omdat heroïne een vet-oplosbaar stofje is, kan het supersnel in je systeem worden opgenomen. De grote mate van fysieke verslaving, deze snelle werking en de zeer nadelige afkickverschijnselen zorgen ervoor dat dit stofje het meest hardnekkige drug ter wereld is om verslaafd aan te zijn. Beter neem je dus een joint, of een extra glaasje wijn. Beter nog, doe je geen van allen!

Tot slot, we willen niet wijsneuzerig zijn, maar moeten toch het volgende kwijt: probeer deze drugs niet. Ben je er al aan blootgesteld, en kan je misschien niet zo makkelijk stoppen als je voorheen had gedacht: vraag om medische hulp. Hoe erg je er ook aan toe bent, in Nederland kan dit. Schroom niet om daar gebruik van te maken.

[adsenseo]