Vandaag liggen miljoenen liedjes zomaar voor het grabbelen op Spotify en YouTube. In lang vervlogen tijden ging het er heel anders aan toe. Artiesten persten al sinds eind 19de eeuw hun nummers op wasrollen. De uitvinding van de grammofoonplaat opende de deur naar een stortvloed aan 45-toerenplaatjes met een A- en B-kant.
In de jaren 80 zag de ‘Compact Disc’ het levenslicht. Eind jaren 90 vlogen er jaarlijks miljoenen cd-singletjes over de toonbank. Midden jaren 00 was het uit met het rijk van de fysieke geluidsdrager. Kleurrijke kartonnen hoesjes en blinkende schijfjes maakten plaats voor kille downloads. Maar welke vinyl- en cd-singles verkochten nou het beste? Dat ontdek je in deze Top 10 Best Verkochte Singles Allertijden.
10. Celine Dion – ‘My Heart Will Go On’ (1997) – 18 miljoen
In 1997 schreef James Cameron filmgeschiedenis met ‘Titanic’. De blockbuster over het gedoemde luxeschip dat in de nacht van 15 april 1912 de dieperik in knotste, schepte 2,2 miljard dollar aan de box-office en won 11 Oscars. Tussen die prijzenregen aan Academy Awards zaten uiteraard ook de beeldjes voor ‘Beste Originele Muziek’ en ‘Beste Origineel Lied’.
James Horner tekende voor de soundtrack. Voor het themanummer schakelde de Amerikaanse componist de tekstschrijver Will Jennings in. Die knakker wist wel hoe hij een dramatisch versje of twee op papier moest zetten. Zes jaar daarvoor schonk hij Eric Clapton de ontroerende woorden voor ‘Tears in Heaven’.
Céline Dion lijmen ging iets minder vlot. De Canadese zangeres was na haar titelsongs voor ‘Beauty and the Beast’ (1991) en ‘Because You Loved Me’ – voor het romantisch Robert Redford & Michelle Pfeiffer vehikel ‘Up Close & Personal’ (1996) – niet te porren voor nóg een filmlied.
Maar kijk. Célines als manager bijklussende man René Angélil beschikte blijkbaar wel over wat echtelijke overtuigingskracht. ‘The Priestess of Pop’ zong de demo in één take in, en de legende wil dat je die versie ook daadwerkelijk in de film hoort. Op 24 november lag het singletje in de winkel. De dramatisch aangezette powerballad stond in meer dan 20 landen op 1 (incl. België en Nederland) en graaide het jaar daarop elke mogelijke muziekonderscheiding mee.
Naast de Oscar en Golden Globe voor ‘Best Original Song’, vond Céline ook nog plaats in haar prijzenkast voor de Grammy Awards voor ‘Record Of The Year’, ‘Best Female Pop Vocal Performance’, ‘Song Of The Year’ en ‘Best Song for a Motion Picture’.
9. Baccara – ‘Yes Sir, I Can Boogie’ (1977) – 18 miljoen
Midden jaren 70 werkten entertainden de Spaanse flamencodanseressen Mayte Matee en María Mendilo bosjes toeristen op Fuerteventura, een archipel in de Canarische Eilanden. Dat deden ze behoorlijk goed. Toen RCA Records-bons Leon Deane het duo toevallig bezig hoorde, duwde hij ze prompt een platencontract onder de neus.
Baccara’s aanstekelijke cocktail van pop, disco en traditionele Spaanse volksmuziek bleek een gouden formule. Het duo’s eerste eurodisconummertje, het in een flits geschreven ‘Yes Sir, I Can Boogie’, werd meteen een wereldhit. Of beter gezegd: een pan-Europese hit. De Amerikaanse afdeling van RCA Records weigerden het liedje namelijk over de Atlantische Oceaan uit te brengen. Hun verlies.
‘Yes Sir, I Can Boogie’ sleet 18 miljoen singles. Voor het eerst kaapte een vrouwelijk duo de eerste plaats in de Britse charts. In Zweden stond het liedje zelfs een duizelingwekkende 20 weken op nummer 1 in de hitlijsten. 45 jaar later reanimeerde de Zweedse modeketen H&M de monsterhit voor haar zomercollectiereclamespotje. Nog steeds koestert Baccara het record van best verkochte nummer van een vrouwengroep. Ter vergelijking: de Spice Girls verkochten zo’n 7 miljoen stuks van hun debuutsingletje ‘Wannabe’.
In 1978 ging het Spaanse duo namens Luxemburg naar het Eurosongfestival in Parijs. Daar eindigden ze teleurstellend zevende met ‘Parlez-Vous Français?’. Begin jaren 80 deemsterde hun roem even snel weg als ze gekomen was. De zangeressen ging elk hun eigen weg. Dat leidde tot ietwat gênante situaties waar ‘María Mendilo optrad als ‘New Baccara’, terwijl Mayte Matee verder ging als ‘Baccara 2000’.
‘Yes Sir, I Can Boogie’ bleek tijdsbestendiger dan de vriendschap van de dames erachter. Tijdens het EK Voetbal in 2020 dook het liedje plots op uit de vergetelheid als anthem van het nationale Schotse elftal. Het jaar daarop brachten The Fratellis samen met het hoogst aanstekelijke achtergrondkoortje The Wild Tonics een lyrisch onthaalde orkestrale versie in ‘The Chris Evans Breakfast Show’.
8. The Ink Spots – ‘If I Didn’t Care’ (1939) – 19 miljoen
The Ink Spots ploeterden al even aan in het Amerikaanse muzieklandschap toen alles plotsklaps veranderde met het monstersucces ‘If I Didn’t Care’. Ze scoorden daarvoor weleens een hitje als ‘Swingin’ On The Strings’ hier en ‘Your Feet’s To Big’ daar. Maar knisperende dollarbriefjes met Benjamin Franklin op regende het nou ook nog niet bepaald.
De komst van hun nieuwe zanger in 1936 bracht soelaas. De toen 21-jarige Bill Kenny uit Baltimore duwde The Ink Spots een totaal nieuwe muzikale richting in. Voortaan ruilde het groepje de snelle uptempo ‘jive’ liedjes in voor lomere ballads.
Daarbij boetseerden ze hun nummers in de ‘Top & Bottom’-mal. Bill Kenny nam met zijn hoge tenorstem de verzen en het refrein voor zijn rekening. Orville Jones liet vervolgens zijn lage bas brommen in de bruglijntjes. Het door Jack Lawrence geschreven ‘If I Didn’t Care’ werd meteen de blauwdruk van deze succesvolle nieuwe muzikale richting die The Ink Spots 15 jaar en 50 hits lang aanhielden tot hun opheffing in 1954.
Als je je afvraagt ‘waar in godsnaam heb ik dat liedje al eerder gehoord?’ – Het is dat oude jazzliedje dat uit de autoradio van Tim Robbins personage weerklinkt in de openingsscène van ‘The Shawshank Redemption’ (1994).
7. USA for Africa – ‘We Are the World’ (1985) – 20 miljoen
Midden jaren 80 waren gouden tijden voor de liefdadigheidssingle. Enkele maanden na Band Aids ‘Do They Know It’s Christmas?’ (1984), verzamelden weer een rist wereldsterren in de opnamestudio. Het collectief luisterde dit keer naar de naam ‘USA for Africa’. De ‘USA’ in kwestie was eigenlijk een acroniem voor ‘United Supports of Artists’ – maar op de Ierse The Boomtown Rats-frontman Bob Geldof na kwamen alle zingende beroemdheden wel degelijk uit het land van Uncle Sam.
Zoveel Amerikaanse artiesten samen krijgen was geen eitje. Maar de drie initiatiefnemers waren dan ook geen kleine garnalen. Componisten achter ‘We Are the World’ waren tenslotte Lionel Richie en Michael Jackson. Gewezen Commodores-lid Richie bevestigde zijn naam als soloartiest met wereldhits als ‘All Night Long’ en ‘Hello’. De net gekroonde King of Pop had met ‘Thriller’ het best verkopende album ooit op zijn naam staan. Aan de knoppen zat Quincy Jones. Als alom gevraagde producer sloeg die met gemak tig namen uit zijn Rolodex. Enkel Madonna, die toen hoge toppen scheerde met ‘Like a Virgin’, ontbrak tussen de indrukwekkende lijst supersterren.
Volgens Cindy Lauper vonden de aanwezige rockers het liedje zelf maar een sof. Een vervolgen Quincy Jones reageerde daarop dat de kleurrijke popzangeres compleet uit haar nek kletste en de opnames verdurend verstoorde met het gerammel van de 72 kettingen en 36 armbandjes die de ‘True Colors’-zangeres steevast droeg. Eerherstel kwam er toen Billie Joel jaren later opbiechtte aan Rolling Stone Magazine dat het inderdaad een behoorlijk prutnummer was – ‘’It sounds like a Pepsi commercial.’
Prut of niet. De benefietsingle werd een gigantisch succes. 20 miljoen verkochte exemplaren leverden (met wat extra hulp van het bijbehorende verzamelalbum) 60 miljoen dollar voor de slachtoffers van hongersnood in Afrika. De Grammy Awards voor ‘Song’ en ‘Record of the Year’ waren mooi meegenomen.
6. Elvis Presley – ‘It’s Now or Never’ (1960) – 20 miljoen
Ook The King ontsnapte niet aan zijn legerdienst. En zo belandde Elvis Presley in de herfst van 1958 in The 3rd Armored Division van de U.S. Army op de West-Duitse legerbasis van Friedberg. Maart 1960 zat de rock-’n-roll-zanger zijn legertijd erop en keerde hij terug naar Amerika met de militaire rang van sergeant. Vastberaden zijn carrière meteen weer op te pikken. Tijdens zijn legertijd in Duitsland had Elvis namelijk een mooi liedje gehoord op de lokale radio. ‘There’s No Tomorrow’, een cover die Tony Martin in 1949 inzong op de laat 19de-eeuwse Napolitaanse evergreen ‘O Sole Mio’.
Freddy Bienstock, de muziekuitgever die Elvis the Pelvis o.a. de vroege hit ‘Jailhouse Rock’ aanpraatte, zag daar ook wel wat brood in. De man sommeerde Aaron Schroeder en Wally Gold – meteen ook de eerste beste songsschrijvers die hij in zijn New Yorks kantoor tegenkwam – om een nieuwe tekst bij het oude Napolitaanse melodietje te pennen. Op een half uurtje was het zaakje gepiept. Want je moest die onderbetaalde broodschrijvers begin jaren 60 niet leren hoe de kost te verdienen.
‘It’s Now or Never’ (1960) verkocht meer dan 20 miljoen exemplaren. Het werd met voorsprong de grootste hit van Elvis’ roemrijke carrière. Toen ene Barry Eugene Carter het magische liefdesliedje over de gevangenisradio hoorde, veranderde dat in één tel zijn leven. De zestienjarige knaap zat toen vier maanden te brommen wegens diefstal van Cadillac-autobanden. Eens vrij ruilde hij het bendebestaan in voor de muziek. Daar had hij tenslotte een indrukwekkende lage baritonstem voor in huis. Zijn latere artiestennaam? Barry White.
5. Whitney Houston – ‘I Will Always Love You’ (1992) – 20 miljoen
Met ‘The Bodyguard’ (1992) maakte Whitney Houston haar acteerdebuut naast Kevin Costner. De film over de onmogelijke liefde tussen een wereldberoemde popzangeres en haar nukkige lijfwacht werd de box-office-hit van het jaar, na Disneys ‘Aladdin’. De filmmuziek hielp daarbij een handje. Met meer dan 45 miljoen verkochte exemplaren deed geen soundtrack ooit beter.
Het had niet veel gescheeld, of hét bekendste nummer daarvan had nooit de film gehaald. Whitney Houston zou eigenlijk Jimmy Ruffins ‘What Becomes of the Brokenhearted’ coveren. Maar Paul Young was het jaar daarvoor al aan de haal gegaan met dat Motown-liedje voor de soundtrack van ‘Fried Green Tomatoes’ (1991). Kevin Costner, die zelf al eens wat gemeen countryrockt met zijn band Modern West, liet zijn zoetgevooisde co-ster daarop ‘I Will Always Love You’ horen, in de coverversie van Linda Ronstadt vanop haar plaat ‘Prisoner in Disguise’ (1975).
Het origineel was natuurlijk van de enige echte ‘Queen of Country, Dolly Parton. Whitney en producer Mark Forster re-arrangeerden het nummer tot de grootse soulballad die meer dan 20 miljoen singletjes zou verkopen. ‘I Will Always Love You’ zinderde 14 weken onafgebroken bovenaan de Billboard Hot 100. Na Houstons tragische dood in 2012 scheerde haar signatuurlied in een rotvaart naar nummer drie van de gezaghebbende Amerikaanse hitlijst.
Allerlei hoge piefen zagen de nu zo herkenbare a capella intro aanvankelijk helemaal niet zitten. Kevin Costner klopte met zijn vuist op tafel en maakte ze duidelijk dat ze niets te kiezen hadden: ‘I need it to be a cappella because it shows a measure of how much she digs this guy – that she sings without music.’
4. Bill Haley & His Comets – ‘Rock Around the Clock’ (1954) – 25 miljoen
Op 12 april 1954 sputterde het rock-’n-roll genre zich een weg door het geboortekanaal. Die dag namen Bill Haley en zijn Comets ‘(We’re Gonna) Rock Around the Clock’ op. In de maanden daarop verkocht het 45-toerenplaatje 75.000 stuks. Niet bepaald het astronomische aantal dat deze vierde plaats rechtvaardig, toch?
Alles veranderde toen een tienjarig jochie het ‘seven inch’ singletje hoorde en vervolgens aan zijn vader liet horen. Die ouweheer heette Glenn Ford, de Amerikaans-Canadese acteur die het jaar daarop geschiedenis zou schrijven met zijn rol als onverzetbare onderwijzer in de MGM -film ‘Blackboard Jungle’ (1955).
Het was zo’n moment waarop alle sterren goed stonden. Ford speelde het nummer door aan de productie. Die bombardeerde het prompt als themalied voor de film. Toen ‘Blackboard Jungle’ in de zalen kwam, raasde ‘Rock Around the Clock’ als een wervelwind door de Amerikaanse bioscopen. Het rock-’n-roll-tijdperk was aangebroken – en hoe! In verschillende steden draaiden de vertoningen uit op heibel, hommeles en de betere plunderwerken. Jongeren lieten niet langer met zich ringeloren en dat zou de ingeslapen goegemeente aan den lijve ondervinden.
Ook over de Atlantische Oceaan bereikten waanzinnige verhalen over ‘Blackboard Jungle’ en dan vooral zijn filmmuziek de oren van het onrustige pubervolkje. In Engeland moest je 16 zijn om binnen te mogen bij de vertoning, dus wreven twee tieners genaamd Paul McCartney en George Harrison met wat smurrie een valse snor boven hun bovenlip om de kassier te bedotten. Later zouden ze nog een groepje oprichten en zelfs ook wel wat lucratieve hitjes scoren. Maar dat is dan weer een heel ander verhaal.
3. Mungo Jerry – ‘In the Summertime’ (1970) – 30 miljoen
Soms heb je niet veel nodig voor een wereldhit. In 1968 pulkte de toen 22-jarige Ray Dorset wat op zijn tweedehands Fender Strat na zijn uren in de Timex klokjesfabriek. Plots plofte het melodietje van ‘In the Summertime’ zomaar in zijn hoofd. De volgende dag pende hij moeiteloos de bijbehorende hedonistische tekst.
Twee jaar later werd het in een ruk geschreven ‘In the Summertime’ een ongeziene wereldhit voor Rays muziekgroepje Mungo Jerry. De grijnzende zanger met de indrukwekkende afro en dito bakkebaarden en zijn op banjo’s, jugs, wasborden en contrabassen pingelende maats kaapten zeven weken de toppositie van de UK Singles Charts. De Britse muziekpers verklaarde 1970 het jaar van de ‘Mungomania’. Want sinds The Beatles had geen muziekgroep nog zo het oude Albion op stelten weten zetten. Ook in 15 andere landen enterde de relaxte skifflerockband vlotjes de eerste plaats van de nationale hitlijst.
Met ‘In the Summertime’ weet je ook mooi meteen het antwoord op de vraag wat ’s werelds eerste maxi-single ooit was. Tot dan kwam een singletje met een A-kant (het hitje in kwestie) en een B-kant (doorgaans een afleggertje, al bewezen latere Britse bands als Oasis, Suede en The Smiths graag het tegendeel met hun ronduit superieure B-sides). De gulle jongens van Mungo Jerry persten nu twee extra liedjes op hun plaatje: het eigen nummer ‘Mighty Man’ en de Woody Guthrie-cover ‘Dust Pneumonia Blues’.
Ook leuk om te weten: die ronkende motorfiets in het midden? Dat is eigenlijk de auto-uitlaat van de Triumph TR4 van geluidstechnicus Howard Barrow. Een handige gimmick omdat het liedje aanvankelijk veel te kort was. Na het geluidseffectje herstartte de boel gewoon nog eens.
2. Elton John – ‘Candle in the Wind’ (1997) – 33 miljoen
In de nacht van 31 augustus 1997 scheurde een zwarte Mercedes-Benz S-280 door de Parijse Pont de l’Alma-tunnel, op de vlucht voor een legertje persmuskieten. Lady Diana Spencer en haar vriend, de Egyptische filmproducer Dodi Fayed, zouden de horrorcrash niet overleven. De People’s Princess was 36 jaar.
2,5 miljard mensen verspreid over ruim 200 landen volgden zes dagen later de uitvaartceremonie voor hun televisiescherm. Een tot tranen geroerde Elton John kroop achter zijn Yamaha vleugelpiano in Westminster Abbey voor een herschreven versie van ‘Candle in the Wind’. De Britse artiest schreef het oorspronkelijke liedje 24 jaar eerder voor Marilyn Monroe, die andere betreurde blondine. Je vindt het terug op ‘Goodbye Yellow Brick Road’, het onvolprezen magnum opus van de ‘Rocket Man’.
Elton John stond sinds begin jaren 80 op een goed blaadje bij het Britse koningshuis. Zijn vriendschap met Lady Di was oprecht. Ooit moest hij Richard Gere en Sylvester Stallone uit elkaar halen toen de acteurs ei zo na op de vuist gingen voor wat ‘quality time’ met de Prinses van Wales. Op suggestie van Virginbaas Richard Branson liet Sir Elton zijn vaste tekstschrijver Bernie Taupin een passend eerbetoon schrijven op de oude pianoballade. De muzikant zou het herschreven nummer na de begrafenis nooit meer spelen.
Meer dan 33 miljoen mensen haalden een singletje van het aan Diana opgedragen ‘Candle in the Wind’ (met de beduidend minder succesvolle dubbele A-kant ‘Something About the Way You Look Tonight’) in huis. Daarmee is het nog steeds de best verkochte hitlijst genoteerde single sinds het ontstaan van de Britse charts midden jaren 50.
1. Bing Crosby – ‘White Christmas’ (1942) – 50 miljoen
Met meer dan 50 miljoen fysieke exemplaren is Bing Crosby’s ‘White Christmas’ met voorsprong de best verkochte single ooit. Wie iets anders durft te beweren krijgt een mep met het ‘Guinness Worlds Records Book’. Want al sinds de eerste editie in 1955 claimen de uitgevers dat het kerstliedje de onbetwiste recordhouder is. En zij zullen het toch wel weten, zeker?
Irving Berlin schreef het veel gecoverde liedje voor de musicalfilm ‘Holiday Inn’ (1942). 18 minuten: meer had Bing Crosby niet nodig om zijn tijdloze oerversie met Ken Darby Singers en het John Scott Trotter Orchestra op te nemen. ‘White Christmas’ sloeg vlotjes de concurrentie KO in de Oscarrace voor ‘Best Original Song’ van 1943 en zou tot 1963 iedere kerst weer zijn wederopstanding maken in de Amerikaanse hitlijsten.
Toch zit er een wrang kantje aan de succesvolste single én kersthit aller tijden. De componist Irving Berlin en zijn tweede vrouw Ellin Mackay vonden jaren voorheen hun zoontje dood in zijn wiegje op de vroege kerstochtend van 1928. Voor Berlin bleef zelfs de witste kerst sindsdien altijd een beetje donker.
Dit artikel is geschreven door Matthias Van de Velde. Hij komt uit de verguisde carnavalsstad Aalst en studeerde Klassieke Geschiedenis en Europese Politiek aan UGent. Hij is nog steeds boos dat hij als 6-jarige dreumes niet mee mocht toen ‘Bram Stoker’s Dracula’ en ‘Jurassic Park’ in de bios draaide. Hij schrijft nooit een woord te veel, tenzij hij zich laat gaan.
7 reacties
Dit klopt echt voor geen meter!
Thriller #1
ja
Waar is Thrillet vriend?
THE FINAL COUNTDOWN
EARTH SONG
ja zal wel voor sommige maar zeker niet voor mij always love you man als ik dat op mijn radio hoor verzet ik hem zo een zaag van een vrouw
Thriller is het best verkochte ALBUM… NIET de single…
Deze lijst slaat nergens op. Volgens Guinese book of records Is Wonderfull World van Armstrong best verkochte singel.