De Tour, Giro en Vuelta zijn heldhaftige ondernemingen, maar de wielerliefhebber kan niet zonder de klassiekers. Deze eendaagse races zijn vaak oud en omgeven met legendarische verhalen. De klassieker is geen officiële term, maar iedereen weet welke wedstrijden er mee worden aangeduid. Er zijn voorjaarsklassiekers en najaarsklassiekers. Wat zijn de tien echte wielerklassiekers?
10. Waalse Pijl
La Flèche Wallonne wordt al sinds 1936 gereden. Tot 1983 werden er verschillende parcours gebruikt, maar in 1983 is Hoei de vaste finishplaats. De finish is gelegen op de Muur van Hoei, een helling met een stijgingspercentage van 9,8%. Joop Zoetemelk (1976) is de enige Nederlander die de klassieker wist te winnen. In 1998 is ook een wedstrijd voor vrouwen geïntroduceerd.
9. Bordeaux – Parijs
De echte Bordeaux – Parijs, de Koning der Klassiekers, bestaat niet meer. Deze koers werd sinds 1891 gereden en kende 86 edities. Bordeaux – Parijs kende een unieke opzet. Allereerst was de lengte, tot 620 kilometer, uitzonderlijk voor een klassieker. Vanaf de tweede editie werd een deel van het parcours afgelegd achter een gangmaker. Eerst kon dit uiteenlopen van fietsen tot auto’s, maar uiteindelijk werd dit onderdeel met een lengte tussen de 300 en 350 kilometer standaard achter een derny gereden. In 1988 vond de laatste editie plaats. Wim van Est won Bordeaux – Parijs drie keer (1950, 1952 en 1961).
8. Gent – Wevelgem
De Belgische klassieker Gent – Wevelgem wordt sinds 1934 gehouden. Tot voor kort was dit een wedstrijd op een veelzijdig parcours met flinke tegenwind richting de kust, een klim op kasseien en gevaarlijke afdaling van de Kemmelberg. De route is de laatste jaren ingrijpend veranderd, waarbij vooral het aantal klimmen is toegenomen. Puristen gruwen bij het idee dat de start sinds 2003 niet meer in Gent zelf plaatsvindt, maar in Deinze dat vlak in de buurt ligt. Deze klassieker is door de jaren heen overheerst door Belgische rijders die hem 48 keer wonnen. Sinds 2012 wordt Gent – Wevelgem ook door vrouwen gereden.
7. Amstel Gold Race
De Amstel Gold Race is een vrij jonge heuvelklassieker die sinds 1966 in Zuid-Limburg wordt gereden. Het parcours is vaak aan verandering onderhevig, zowel de startplaats, finish als de te nemen heuvels verschillen per editie. Met vijf overwinningen is Jan Raas de meest succesvolle deelnemer aan de Amstel Gold Race. Sinds 2001 is er ook een toerversie voor amateurs waarbij gekozen kan worden uit verschillende parcourslengtes tussen de 60 en 250 kilometer. Het beperkt aantal startbewijzen is steevast uitverkocht.
6. Parijs – Tours
Parijs – Tours is een late herfstklassieker met vaak spectaculaire weersomstandigheden zoals mist en harde wind. Deze vlakke klassieker bestaat al sinds 1896 toen het door het tijdschrift Paris-Vélo als amateurwedstrijd werd georganiseerd. De weersomstandigheden en finish op een lang vlak stuk zijn gunstig voor sprinters. De startplaats is helaas al jaren niet meer Parijs maar Saint-Arnoult-en-Yvelines of Chartres. De klassieker is ook meerdere malen in omgekeerde richting gereden (voor de laatste keer in 1987).
5. Ronde van Lombardije
De Ronde van Lombardije is de eerste van de “vijf monumenten”. Het is traditioneel de laatste klassieker van het wielerseizoen en heeft daarom de bijnaam la corsa delle foglie morte (de koers van de vallende bladeren). De start en finish zijn aan verandering onderhevig, al is Como als finishplaats het meest gebruikelijk. Zeker is dat de renners rond het Comomeer moeten rijden. Twee Nederlanders hebben deze najaarsklassieker gewonnen: Jo de Roo (1962 en 1963) en Hennie Kuiper (1981). De Ronde van Lombardije staat bekend als een zware wedstrijd die als sluitstuk van de wereldbeker en Superprestige vaak voor spektakel zorgde.
4. Milaan – San Remo
De bijnaam La Primavera (de lente) verraadt het al: Milaan – San Remo is de eerste grote klassieker van het wielerseizoen. Sinds het verdwijnen van Bordeaux – Parijs is Milaan – San Remo met 300 kilometer de langste klassieker. Het parcours is vaak aangepast door extra beklimmingen toe te voegen, dit om de bijna traditionele massasprint tegen te gaan. Lange tijd werd de koers gewonnen door Italiaanse renners (sinds 1907 50 in totaal). Recordhouder is echter Eddie Merckx die zeven keer als eerste over de finish reed. De laatste Nederlandse winnaar is Hennie Kuiper (1985).
3. Ronde van Vlaanderen
De Ronde van Vlaanderen, ook wel liefkozend Vlaanderens Mooiste genoemd, wordt traditioneel in het eerste weekend van april gereden. Pas na de Tweede Wereldoorlog ontwikkelde de koers zich tot een echte klassieker met een internationaal deelnemersveld. Lange tijd werd de Ronde van Vlaanderen voor een groot deel gereden op kasseiwegen wat garant staat voor sensationele wedstrijden. Omdat het wegtype steeds schaarser is, wordt het parcours aangevuld met hellingen. Sinds 1998 start de Ronde in Brugge en rijdt men richting de Ardennen waardoor het zwaartepunt aan het einde van de koers ligt, bij voorkeur met een aantal kasseihellingen. Ook de Ronde van Vlaanderen kent een amateurwedstrijd die zeer populair is (soms tot wel 19.000 deelnemers.)
2. Luik – Bastenaken – Luik
Liège – Bastogne- Liège is een Belgische wedstrijd waarmee de periode van voorjaarsklassiekers wordt afgesloten. Omdat de wedstrijd al sinds 1892 wordt gehouden, beweert de organisatie dat Luik – Bastenaken – Luik de oudste klassieker is (het is in ieder geval de oudste klassieker die nog jaarlijks wordt gereden.) Een tijdlang vormde de koers samen met de Waalse Pijl het Ardens Wielerweekend.
Aangezien het parcours door de Ardennen richting Luxemburg en terug voert, zijn er veel beklimmingen in opgenomen wat vaak voor een leuke koers zorgt. De meest legendarische Luik – Bastenaken – Luik is zonder twijfel de editie van 1980 die grotendeels door de sneeuw werd gereden. Uiteindelijk bereiken maar 21 renners de finish, waaronder winnaar Bernard Hinault die er twee permanent gevoelloze vingers aan overhield. De laatste Nederlandse winnaar was Adri van der Poel in 1988.
1. Parijs – Roubaix
De klassieker Parijs – Roubaix heeft niet voor niets de bijnaam la Reine des Classiques (koningin van de klassiekers). De koers wordt sinds 1896 gehouden en kreeg na de Eerste Wereldoorlog zijn faam. Het noorden van Frankrijk was grotendeels verwoest en de nieuwe wegen werden met kasseien gelegd waardoor de koers een eigen karakter kreeg. Ook al verdwijnen steeds meer kasseiwegen probeert de organisatie nog steeds minimaal 50 kilometer over deze ondergrond te rijden.
De combinatie van kasseistroken met barre weersomstandigheden zorgen vaak voor adembenemende koersen met valpartijen, lekke banden en renners die onder de modder de finish halen. Hierdoor heeft Parijs – Roubaix een tweede populaire bijnaam gekregen: de Hel van het Noorden. Een van de mooiste edities was die van 1983 toen Hennie Kuiper, al tijdens de race twee keer gevallen, uit de kopgroep demarreerde. Met nog zes kilometer te gaan moest Kuiper een gehurkte fotograaf ontwijken waardoor hij lek reed. Met een nieuwe fiets behaalde hij toch de renbaan van Roubaix waar traditioneel de finish ligt. Hierdoor won Kuiper zijn vierde van de vijf monumenten, een unieke prestatie voor een Nederlandse wielrenner.
5 reacties
Ronde van frankrijk
Ronde van Frankrijk is geen Klassieker
Want is een etape koers
Een amateurwedstrijd van de Ronde van Vlaanderen met 19000 deelnemers?
Ja, vast wel.
Da’s een toertocht, geen wedstrijd.
Hennie Kuiper won in 1983 in Roubaix zijn derde van uiteindelijk 4 klassiekers. In 1985 was Milaan-San Remo de 4e.
De eerste 3 edities van LBL waren amateurwedstrijden, die zijn veel later toegevoegd aan de officiële historie van LBL, zodat de organisatie kon beweren ouder te zijn dan PR.
Strade Bianche hoort zeker in de top 10, haal Bordeaux Parijs er maar uit, die bestaat toch al lang niet meer. Strade Bianche is ook nog eens veel spectaculairder met veel onverharde weggetjes en steile klimmetjes. Echt een geweldige koers, zeker 1 van mijn favorieten!
WAT? Geen Strade Bianche. Dit lijstje kan de prullenbak in.