Op zaterdag 6 juli start op het Brusselse Koningsplein de 106de editie van ‘Le Tour de France’. Wielerfans kijken reikhalzend uit naar deze jubileumeditie. Het is exact 50 jaar geleden dat Eddy Merckx zijn buitenaardse Tour-heerschappij inzette met een eerste gele trui. ‘Le maillot jaune’ blaast op zijn beurt 100 kaarsjes uit, één eeuw nadat Tour de France-oprichter Henri Desgrange het felbegeerde tricot introduceerde om de spanning wat op te krikken.
Op zondag 28 juli nipt de nieuwe gele truidrager van een glaasje champagne terwijl hij glimlachend over de finish van de Champs-Élysées in Parijs rijdt. Maar hoe zal die winnaar heten? Zelden was ‘La Grand Boucle’ zo spannend. Na een gruwelijke smak tijdens een tijdritverkenning in de Dauphiné kon Chris Froome een kruis maken over zijn seizoen. Een venijnig stukje grind in Tom Dumoulins linkerknie fnuikte de Tour-ambities van de Nederlandse Sunweb-kopman. Geraint Thomas heeft een titel te verdedigen, maar vindt de kwakkelende Welshmen daar wel de benen voor?
Vorig jaar sakkerden fans over een makke editie met eentonige sprints. Die kritiek ontging de organisatie niet: de 21 etappes beloven een sensationeel schouwspel. Met de Tourmalet, Tignes en Val Thorens piepen er voor het eerst 3 finishlijnen boven de 2000 meter. In totaal overschrijden zelfs 7 cols die gevreesde hoogte. Sprinters met overtollige winterkilo’s zweten peentjes bij de gedachte aan de 4.450 hoogtemeters richting het hoogste skiresort van Europa in de 20ste etappe.
Het onvoorspelbare parcours is helemaal op maat van klimmers en dat klinkt vooral Colombiaanse lichtgewichten als Egan Bernal en Nairo Quintana als vallenato in de oren. Maar er loeren ook minder voor de hand liggende namen naar het Tourpodium: werkelijk alles kan dit jaar. Bookmakers kijken alvast met argusogen naar deze 10 topfavorieten.
1. Geraint Thomas (Team Ineos)
Konstantin Kleine/wikipedia
Toen Geraint Thomas in 2018 de etappes naar La Rosière en Alpe d’Huez won, wist Chris Froome hoe laat het was. Zijn trouwe meesterknecht overvleugelde hem en zou de gele trui niet meer loslaten. Ironisch voor de viervoudige Tourwinnaar die 6 jaar voorheen zélf zijn kopman Bradley Wiggins pijnlijk vernederde op La Planche de Belles Filles.
Froome brak zowat de helft van zijn botten in de Dauphiné. Team Ineos, de opvolger van het jaren oppermachtige Sky, kan dus volop inzetten op Thomas als kopman. De drievoudige Tourwinnaar Greg LeMond tipt titelverdediger Thomas als topfavoriet, maar lang niet elke koerskenner volgt ‘The Cowboy’. Er wordt almaar luider gefluisterd dat de 33-jarige Brit zijn titel niet zal vernieuwen.
‘G’ paste dit jaar voor de Dauphiné, smakte in de Ronde van Zwitserland lelijk tegen de grond en reed voor zijn daaropvolgende opgave sowieso al niet bepaald een memorabele lente. Zijn 3de plaats in de Ronde van Romandië was zowat zijn enige wapenfeit. Bovendien lonkt er een overambitieuze jonge renner binnen Thomas’ team naar het eindklassement: de 22-jarige Egan Bernal.
2. Egan Bernal (Team Ineos)
De vraag is niet of Egan Bernal ooit de Tour wint, maar wanneer. Het Colombiaanse klimtalent is met zijn 22 lentes nog piepjong, maar die leeftijd belemmerde Felice Gimondi en Laurent Fignon destijds ook niet om in het geel over de Champs-Élysées te rijden. En wat een seizoen reed Bernal! Met eindwinst in Parijs-Nice en de Ronde van Zwitserland is het voorjaar van de vinnige klimmer sowieso al geslaagd.
Vorig jaar verrichte Bernal prima knechtwerk voor Chris Froome en de uiteindelijke Tourwinnaar Geraint Thomas. Zelf eindigde hij 15de in het eindklassement. In het jongerenklassement moest de Colombiaan de witte trui aan Pierre Latour van AG2R La Mondiale laten. Die laatste doet dit jaar niet mee: er moeten dus al héél gekke dingen gebeuren als de jongerentrui dit jaar niet naar Bernal gaat.
Maar of hij daar meteen ook ‘le maillot jaune’ aan toevoegt? Criticasters merken fijntjes op dat de tegenstand in de Ronde van Zwitserland nu ook niet zó onoverwinnelijk was. Tenslotte gaven de grote namen de voorkeur aan het Critérium du Dauphiné als opwarmertje voor de Tour. Prestaties in de Dauphiné zijn sinds vanouds een uitstekende graadmeter voor de uiteindelijk Touruitslag.
3. Jakob Fuglsang (Team Astana)
In 106 edities slaagde er maar één Deen in om de Tour te winnen. Bjarne Riis pakte het geel in 1996 – al beweren intimi dat ‘De Adelaar van Herning’ de eindoverwinning vooral dankte aan het feit dat zijn jongere ploeggenoot Jan Ulrich tijdens de afsluitende tijdrit op bevel van de Team Telekom-leiding in de remmen kneep. In 2007 leek Michael Rasmussen bijna zeker van een 2de Deense gele trui, tot Rabo de uitgemergelde en vooral niet bepaald goudeerlijke renner na verdachte omstandigheden uit de wedstrijd haalde.
In 2019 is het aan Jakob Fuglsang om in dit tijdperk van ‘het nieuwe wielrennen’ te bewijzen dat het land van Lego en smörrebröd ook Tourwinnaars voortbrengt. Vorig jaar viel de voormalige mountainbiker uit de top 10, in 2017 haakte hij na de 13de etappe naar Foix af met een niet zo solide spaakbeen en ellenboog. Fuglsang beste prestatie blijft zijn 7de plaats in 2013 en hij pakte zelfs nog nooit een Touretappe. Wat doet die Fuglsang eigenlijk in dit lijstje?
Nou. De 34-jarige Astana-kopman reed een gruwelijk goed lenteseizoen. Tel maar op: het bergklassement van de Ronde van Murcia, eindwinst in de Ruta del Sol, La Doyenne, een 3de plaats in Amstel Gold Race (waar bovendien beslist méér in zat), én het Dauphiné-eindklassement. Afgelopen 7 jaar stond de Dauphiné-winnaar maar liefst 5 keer een maand later in het geel. Afwachten dus of de Deen uit hetzelfde hout als Bradley Wiggins, Chris Froome (de in Kenia geboren Brit flikte het zelfs 3 keer!) en Geraint Thomas gesneden is.
4. Steven Kruijswijk (Jumbo-Visma)
Konstantin Kleine/wikipedia
Primoz Roglič reed een ronduit schitterend seizoen en dito Giro, maar Jumbo-Visma verving de uitgeputte Sloveen op de valreep voor de verrassende Tourdebutant Wout van Aert. De Belgische revelatie maakt net als sprinter Dylan Groenewegen kans op een ritzege of 2. Tel daarbij nog Tony Martin en die ploegentijdrit is alvast binnen. Voor het eindklassement kijkt Jumbo-Visma natuurlijk naar Steven Kruijswijk.
En Jumbo-Visma niet alleen: na het afhaken van Tom Dumoulin hoopt heel Nederland dat de 32-jarige klimmer 39 jaar na Joop Zoetemelk nog eens de gele trui naar huis haalt. Een Nederlander die met een oer-Hollandse ploeg de Tour wint, hoe mooi klinkt dat? Het zou pas de 3de vaderlandse Tourwinst ooit zijn. Jan Janssen zorgde voor de onverwachte 1ste gele trui na een werkelijk fenomenale tijdrit in 1968. Een huzarenstukje waarmee hij vriend en vijand verbaasde. Behalve Eddy Merckx dan: die voorspelde Janssens eindklassement al een jaar vooraf. Vanaf 1969 zette ‘De Kannibaal’ zelf voor jaren het Tourcircus naar zijn hand – Janssen zakte terstond naar de 10de plaats.
Terug naar het heden. Uitschieters in Kruijswijks voorjaar? Je moet ze met een vergrootglas zoeken. Maar dat is niets nieuws onder de zon. Wat telt is dat de klassementsman top 10 finishte in de 3 rittenkoersen (Ruta del Sol, Ronde van Catalonië, Ronde van Romandië) die hij uitreed. De Jumbo-Visma-kopman moest hondsziek opgeven in de laatste Dauphiné-etappe toen hij 9de stond. Kruijswijk lijkt er ondertussen weer helemaal boven op.
En niet te vergeten: deze Toureditie is er eentje voor klimmers én Kruijswijk excelleert in de bergen. De laatste bergetappes zijn pittiger dan een zwembad vol sambal, maar de Nederland werd vorig jaar 5de en laat zelden steken vallen in de slotweek (zijn Alpen-exploten in 2015 zeggen genoeg). In de Vuelta presteerde hij zelfs nog beter met een knappe 4de plaats. Was hij in 2016 niet op een sneeuwmuur geknald toen hij de Col d’Agnel afdaalde in de Giro, Kruijswijk had al lang die eerste Grote Ronde op zijn palmares.
5. Thibaut Pinot (Team Groupama-FDJ)
Een Franse Tourwinnaar? Daarvoor moet je tijdreizen naar 1985, toen Bernard Hinault zijn 5de en laatste gele trui pakte. Al 34 jaar geen Fransman met eindwinst in Parijs, dat smaakt het organiserende land behoorlijk zuur. De buitenlandse wielerpers beweert nochtans dat de Tourbobo’s sinds mensenheugenis het parcours uitstippelen op maat van hun landgenoten. Hoe durven ze.
De doodverfde thuisfavoriet heet dit jaar Thibaut Pinot. De 29-jarige Groupama-FDJ-kopman is wel een geval apart. Zijn Tour-debuut op 22-jarige leeftijd in 2012 was meteen goed voor een ritwinst en de 10de plaats in het eindklassement. 2 jaar later won hij de witte jongerentrui en moest hij op het algemeen podium enkel Vincenzo Nibali en Jean-Christophe Péraud voor zich laten. Die 3de plaats in 2014 bleek meteen ook zijn laatste wapenfeit. De Fransman reed sindsdien slechts één keer ‘La Grand Boucle’ uit. Daalangst en de druk van zijn thuisland speelden Pinot stevig parten – vorig jaar bleef hij weg van de start.
De wedergeboorte lijkt ingezet met Pinots winst in de Ronde van Lombardije in 2018. In mei won hij voor de 2de keer de Ronde van Ain. Vorig jaar liet hij nog de Tour links liggen voor de Giro. Dit jaar start de Fransman vol zelfvertrouwen in Brussel. Zijn 2de plaats in de Dauphiné laat het beste vermoeden. Pinot heeft de leeftijd en was op afspraak bij de voorbereidingskoersen. Als ‘La Douce France’ een thuiswinnaar wil, moet het nu gebeuren. En anders geeft de organisatie de offensieve renner wel ‘le prix de la combativité’, want zo zijn die Fransen wel.
6. Romain Bardet (AG2R-La Mondiale)
Peter Edmondson/flickr
Als Pinots daalangsten hem de das (of beter gezegd: ‘la cravate’) om doen, heeft de Franse natie nog altijd Romain Bardet. De 65 kg wegende AG2R-La Mondiale-kopman kan een aardig stukje klimmen en doet het in tegenstelling tot zijn 1 jaar oudere landgenoot ook meer dan behoorlijk bergaf.
Net als Pinot blonk Bardet al meteen uit in zijn eerste Tour. Zijn debuut in 2013 was goed voor de 15de plaats, het jaar daarop klom hij zelfs al naar de 6de positie. Zijn deelnames in 2016 en 2017 leverden respectievelijk de 2de en 3de plaats op. De verwachtingen lagen in 2018 dan ook torenhoog. De Fransen konden de eindoverwinning al ruiken alsof het een perfect gerijpt stukje Brie betrof. Dat draaide even anders uit.
Met zijn 6de plaats greep Bardet vorig jaar naast het podium, maar een complete afgang was het nou ook weer niet. Tenslotte had de Fransman al een uitstekende reeks eendagskoersen in de benen én verzachtte hij in het najaar de pijn met een zilveren medaille op het WK in Innsbruck. De uitdagende etappeprofielen passen Bardet wonderwel. De 29-jarige renner die 10de werd in de Dauphiné haalde zich eind juni de volkswoede van Frankrijk op de hals toen hij verstek gaf voor het nationaal kampioenschap. Pak die gele trui, Bardet …‘et tout est pardonné!’
7. Adam Yates (Mitchelton-Scott)
Adam Yates laat er geen twijfel over bestaan. De Brit uit Bury mikt op het podium. In 2016 viel Yates met een schamele 20 seconden net uit de top 3 en nam hij dan maar de jongerentrui mee naar Albion. Na enkele jaren aanmodderen is de Engelsman weer helemaal klaar voor een Grote Ronde. Het geel lijkt utopisch, maar wie of wat ontzegt deze pientere klimmer dit jaar een ereplaats in Parijs?
Afgelopen voorjaar profileerde de 26-jarige Michelton-Scott-kopman zich als een bijzonder ijverig baasje. 2de in de Ronde van Catalonië en de Tirreno-Adriatico: er bestaan slechtere adelbrieven. Hij pakte bergritten in kleine rondes, liet wereldkampioen Alejandro Valverde achter zich in de slotklim van Valencia’s koninginnenrit en won het bergklassement in de Ronde van het Baskenland. Zijn koortsdipje in de Dauphiné-slotrit is al lang weer vergeten – en de weersomstandigheden maakten toen wel meer slachtoffers. Kortom: met Yates’ klimbenen zit het wel goed.
Aan mentale steun ook geen gebrek. Yates’ Australische wielerformatie neemt een opvallende luitenant mee. Zijn 5 minuten oudere tweelingbroer Simon maakte met een 8ste plaats geen geweldige beurt in de Giro. In Frankrijk kan hij nu tonen wat hij als Adams luxeknecht waard is.
8. Richie Porte (Team Trek-Segafredo)
Matthias Zepper/wikipedia
Richie Porte brak dit jaar op een rit in de Tour Down Under na nog niet veel potten. Ooit stonden de sterren beter. Na zijn opgemerkte meestersknechtwerk voor Chris Froome in 2013 leek de Australische allrounder goed op weg om zelf Tourgeschiedenis te schrijven. Het mocht niet zijn. Het lijkt wel alsof een voodoopriester een vloek over de 9de etappe uitsprak: de Australiër crashte er zowel in 2017 als 2018.
Porte ruilde dit jaar BMC in voor Trek-Segafredo, en krijgt al het vertrouwen van zijn nieuwe ploeg. Met Koen de Kort en Bauke Mollema heeft de Australiër zowaar 2 Nederlanders aan zijn zijde. Porte is alweer 34. Het mag langzamerhand gebeuren. Analisten beweren dat het vet van de soep is en stellen zich zelfs openlijk vragen bij zijn kopmanschap. Maar net door de lage verwachtingen zou deze laatbloeier weleens aardig kunnen verrassen. Maar eerst zien of hij die vermaledijde 9de rit zonder kleerscheuren overleeft. Pittig detail: het is zijn 9de Tour-deelname.
9. Nairo Quintana (Team Movistar)
Nairo Quintana heeft dit jaar nog iets goed te maken. In 2018 stond hij voor het eerst sinds 2012 niet op het eindpodium van een Grote Ronde. Vorig jaar eindigde de beste wegrijder uit de Colombiaanse geschiedenis, ondanks zijn zinderende solo op de Col de Portes, op een teleurstellende 10de plaats in het eindklassement. Dat kan beter, voor de Movistar-kopman die zowel in 2013 als 2015 2de werd en in 2016 zelfs nog de 3de plaats veiligstelde na een door allergieën geplaagde Tour.
Colombia snakt al jaren naar die allereerste Zuid-Amerikaanse Tourwinnaar. Quintana heeft al een Giro (2014) en een Vuelta (2016) op zijn naam. Met het hoogste schavot in Parijs komt zijn naam voor altijd in de geschiedenisboeken. Het voorjaar van de kleine klimmer was vlees noch vis. De 29-jarige klimmer werd 2de in Parijs-Nice, maar reed een eerder kleurloze Dauphiné.
Aan Quintana’s ijzersterke ploeg zal het in elk geval niet liggen. Alejandro Valverde mag dan wel al 39 zijn, de wereldkampioen greep een week voor de Tourstart voor de 3de keer een nationale titel. De Spaanse veteraan lijkt na een gemiste Giro vastberaden om nu alles op het eindklassement van zijn kopman te zetten. Mikel Landa, Quintana’s andere superknecht, werd 4de in de Ronde van Italië. De Bask deed het vorig jaar met zijn 7de plaats in het Tourklassement net iets beter dan zijn kopman. Quintana kan dus maar beter maken dat hij niet weer in de eerste etappe lek rijdt, of de concurrentie zou zowaar uit zijn eigen ploeg komen!
10. Vincenzo Nibali (Team Bahrain-Merida)
‘And last but not least’: Vincenzo Nibali. De geboren Siciliaan legde pas op het laatste nippertje zijn eindklassement-ambities op tafel. Dat de 34-jarige renner enkel voor ritzeges gaat? ‘Make that the cat wise’, om even Louis van Gaal te parafraseren. De Bahrain-Merida-kopman zorgde met zijn eindoverwinning in 2014 voor een gewaardeerd Italiaans intermezzo tussen de jarenlange Sky-dominantie. Het was leuk dat Bradley Wiggings in 2012 als eerste Brit de Tour won. Maar een decennium vol wapperende Union Jack-vlaggen gaat ondertussen ook vervelen. Niet iedereen lust de stijl van de Britse wielerformatie.
Nibali spaarde afgelopen jaren podiumplaatsen in de Grote Ronden alsof het AH-koopzegels zijn. Hij heeft de eeuwige roem al lang bereikt: voor altijd blijft hij ’s werelds 6de wielrenner die zowel de Giro, Tour als Vuelta won. Vorig jaar verliet de topper de Tour met een gebroken ruggenwervel na een ongelukkige botsing met een toeschouwer op de Alpe d’Huez. Zonde, want ‘De Haai van Messina’ stond op dat moment 4de in het klassement.
Nibali ging dit jaar diep in de Giro en dat leverde hem het zilveren plak op. Blijkbaar zit er toch nog wat jus in de benen, want net voor ‘Le Grand Départ’ in Brussel schuift zijn Bahreinse wielerformatie hem naar voor als klassementsman. Nogmaals: deze Tour is ‘Gefundenes Fressen’ voor klimmers. Nibali kan aardig klimmen, maar na cols volgen afdalingen. En niemand verwent het publiek met zulke meesterlijke afdalingen als Nibali. Topfavorieten zullen huiverend in de remmen knijpen wanneer de diepte wacht in de 12de etappe naar Bagnères-de-Bigorre en rit 18 richting Valloire. Nibali niet. Zelfs op zijn 34ste kent ‘Lo Squalo’ geen greintje angst bergaf.
Dit artikel is geschreven door Matthias Van de Velde. Hij komt uit de verguisde carnavalsstad Aalst en studeerde Klassieke Geschiedenis en Europese Politiek aan UGent. Hij is nog steeds boos dat hij als 6-jarige dreumes niet mee mocht toen ‘Bram Stoker’s Dracula’ en ‘Jurassic Park’ in de bios draaide. Hij schrijft nooit een woord te veel, tenzij hij zich laat gaan.
2 reacties
ik weet niet of dit waar is
. [spiderman ver van huis] Ned Sub 2019 is voltooid
. Als je wilt kijken is dit een goede site beschikbaar.
. Geniet hier van spelen … platinum6. blogspot. com