Door de geschiedenis heen hebben opmerkelijke figuren vaak een tragisch einde gevonden, hun lot soms even intrigerend als hun leven. Deze verhalen, variërend van oude filosofen tot rebellenleiders, onthullen de soms gruwelijke prijs van roem, macht of idealisme. Hieronder verkennen we enkele van de meest memorabele en macabere sterfgevallen, die ons herinneren aan de onvoorspelbare aard van het menselijk bestaan.
Waarschuwing. Lees dit artikel niet als je geen sterk maag hebt. De sterfgevallen beschreven in dit artikel zijn meer dan gruwelijk
10. Truls Hellevik
De Byford Dolphin is een halfafzinkbaar boorplatform dat berucht is vanwege vele ernstige ongevallen. In 1983 waren vier duikers in de decompressiekamer toen deze explosief decomprimeerde van een druk van negen atmosferen naar slechts één.
Truls Hellevik’s organen, ruggengraat en ledematen werden in een fractie van een seconde uit zijn lichaam geslingerd. Tegelijkertijd werden zijn resten door de smalle opening in de kamerdeur geduwd, waardoor fragmenten van zijn lichaam over het hele platform werden gevonden. Een snelle, zij het gruwelijke, dood.
9. Sean Doyle – Gevallen in een put met kokend water
Tijdens de feestdagen van 2002 viel Sean Doyle in New York City in een rioolput. Hij stortte in liters kokend heet water, met temperaturen van meer dan 148°C. De reddingswerkers konden zijn lichaam niet bergen vanwege de hitte en moesten luisteren naar zijn geschreeuw terwijl hij langzaam levend verbrandde. Lijkschouwers zeggen dat zijn bloeddruk steeg, waardoor hij een hartaanval kreeg. Terwijl zijn ingewanden begonnen te koken, vormde zich een hete schuim, dat zijn keel verbrandde en hem langzaam verstikte.
8. John Jones – Ondersteboven vast in een grot
John Jones was een grotverkenner die samen met elf anderen de Nutty Putty-grot in Utah binnenging. Jones week al snel af van de gegeven route en kroop door een opening die niet groter was dan 45 x 23 centimeter. Hij kwam vast te zitten, ondersteboven. Door de druk op zijn torso werd het voor Jones steeds moeilijker om te ademen.
Er werd een reddingsactie opgezet en de hulpdiensten werkten 28 uur in de hoop hem te bevrijden. Helaas stierf Jones – hoogstwaarschijnlijk door de effecten van ondersteboven hangen. Redders konden zijn lichaam niet bergen, dat tot op de dag van vandaag in de grot ligt.
7. David Allen Kirwan – Verbrand in een warmwaterbron om zijn hond te redden
David Allen Kirwan reed met een vriend en zijn hond door Yellowstone’s Fountain Paint Pot, vlak bij de warmwaterbronnen. Toen de hond uit de truck sprong en in een bron dook met temperaturen van meer dan 200°, dook Kirwan erin om te helpen, ondanks dat omstanders hem probeerden te stoppen. Nadat hij uit het water kwam, mompelde hij naar verluidt “dat was dom, hoe erg is het?”. Toen hij probeerde zijn schoen uit te trekken kwam zijn huid mee. Hij kon zijn ogen niet eens openen omdat hij derdegraads brandwonden over 100% van zijn lichaam had opgelopen. Hij stierf de volgende dag in het ziekenhuis.
6. David Douglas
David Douglas, een Schotse botanicus en ontdekkingsreiziger, maakte regelmatig reizen naar Amerika voor plantenexpedities. Hij was een van de eerste bergbeklimmers in Amerika. Helaas zag hij zijn dood tegemoet toen hij Mauna Kea in Hawaï beklom. Hij viel (of werd mogelijk geduwd) in een valkuil – in wezen een gigantisch gat gevuld met scherpe spikes. Een stier viel vervolgens ook nog bovenop hem waardoor hij werd verpletterd.
5. Hiroshi Ouchi – Proefkonijn voor de wetenschap
In 1999 kreeg de Japanse arbeider Hiroshi Ouchi een dodelijke dosis straling te verwerken. Hij werd blootgesteld aan zoveel straling dat zelfs zijn chromosomen werden vernietigd. Echter, zijn dood was niet snel en pijnloos. Artsen hileden hem in leven om de effecten van straling op iemands gezondheid te observeren. Zijn huid en spieren begonnen langzaam af te breken en zijn ingewanden begonnen te smelten. Na 10 dagen smeekte hij om de dood, schreeuwend “Ik kan het niet meer aan, ik ben geen proefkonijn”. Zijn lijden duurde 3 maanden.
4. William Wallace
William Wallace was een leider tijdens de Schotse Onafhankelijkheidsoorlogen. Hij werd gevangen en naar Londen gebracht. Schuldig bevonden aan verraad, werd Wallace uitgekleed en naakt door de straten van Westminster gesleept. Hij werd opgehangen aan de strop, maar losgemaakt terwijl hij nog leefde. Hij werd ontmand en ontdaan van zijn ingewanden – zijn ontlede organen werden verbrand terwijl hij toekeek – voordat hij werd onthoofd en in vier delen gesplitst. Wallace’s hoofd werd in teer gedoopt en bovenop een paal op London Bridge geplaatst.
3. Balthasar Gérard
De moordenaar van de Nederlandse onafhankelijkheidsleider Willem I van Oranje, Balthasar Gérard werd gevangen genomen na een poging om te ontsnappen en tot brute marteling veroordeeld. Hij werd aan een paal gehangen en gegeseld, voordat er een gewicht van 150 kg aan elk van zijn tenen werd bevestigd. Vervolgens kreeg hij schoenen aan die veel te klein waren, om voor een vuur te worden gezet. Het vuur verwarmde de schoenen waardoor ze krompen en zijn voeten verpletterden. Zijn oksels werden gebrandmerkt, en kokend heet spekvet werd over zijn lichaam gegoten. Spijkers werden tussen zijn tenen en vingers ingebracht voordat hij uiteindelijk dagen later werd geëxecuteerd.
2. Cato de Jongere
Een politicus en staatsman in de Romeinse Republiek, Cato de Jongere was een fervent tegenstander van Julius Caesar. Niet bereid om in een wereld geleid door Caesar te leven, probeerde hij zelfmoord te plegen. Helaas voor Cato was hij niet succesvol en strompelde uit bed, waarbij zijn kreten van pijn de bedienden alarmeerden. Zij riepen een arts, die hem prompt weer dichtnaaide. Echter, nog steeds vastbesloten om te sterven, scheurde Cato zijn hechtingen open en trok zijn ingewanden eruit, waarna hij kort daarna stierf. Caesar zou later over zijn dood zeggen: “Cato, ik benijd je om je dood, zoals jij mij om de redding van je leven zou hebben benijd”.
1. György Dózsa
György Dózsa was een huurling die de opdracht kreeg om een kruistocht tegen de Ottomanen te organiseren en aan te voeren met een leger dat grotendeels uit boeren bestond. De onvrede onder de vrijwilligers tegenover de adel nam echter snel toe, waardoor de beweging veranderde in een gewelddadige opstand voor wraak, onder leiding van Dózsa.
De opstand werd neergeslagen, en Dózsa en zijn aanhangers werden gevangengenomen. Hij werd veroordeeld tot een gruwelijke straf: hij moest op een gloeiend hete ijzeren troon zitten, een brandende kroon dragen en een verhitte scepter vasthouden, dit alles als spot voor zijn koninklijke ambities. Terwijl hij nog in leven was, werd zijn huid afgetrokken en aan zijn uitgehongerde volgelingen gevoerd. Na zijn dood werd zijn lichaam in vier delen gesneden.
