Internetcensuur is een vorm van informatiecontrole waarbij overheden of andere instanties toegang tot of publicatie van bepaalde inhoud op internet beperken of verbieden. Hoewel sommige vormen van internetcensuur kunnen worden gerechtvaardigd om illegale activiteiten te bestrijden, zoals kinderporno of cybercriminaliteit, wordt het vaak gebruikt door autoritaire regimes om politieke oppositie te onderdrukken, sociale onrust te voorkomen en de macht te behouden. Hier is een lijst van 10 landen waar de internetcensuur bijzonder streng is.
China
China staat bekend om zijn ‘Great Firewall‘, een uitgebreid systeem van internetcensuur en surveillance dat door de Chinese overheid wordt beheerd. Dit systeem blokkeert een groot aantal buitenlandse websites, waaronder Google, Facebook en Twitter. Ook monitort en filtert de great firewall het internetverkeer om bepaalde zoektermen en discussies te censureren. Deze maatregelen zijn bedoeld om de staatscontrole over de informatie te versterken en de verspreiding van ideeën die als een bedreiging voor het regime kunnen worden beschouwd, te beperken.
Noord-Korea
In Noord-Korea is internettoegang zeer beperkt en strikt gereguleerd door de overheid. De meeste Noord-Koreanen hebben geen toegang tot het wereldwijde web, maar tot een nationaal intranet genaamd Kwangmyong, dat alleen door de overheid goedgekeurde websites bevat. Het gebruik van buitenlandse digitale communicatiediensten is verboden en wordt zwaar bestraft.
Rusland
Rusland implementeerde internetcensuur in 2012, oorspronkelijk bedoeld om criminele activiteiten te bestrijden. De scope is echter aanzienlijk uitgebreid en dient nu om politieke tegenstanders te onderdrukken, de publieke opinie te sturen, en zelfs als een instrument in geopolitieke conflicten, zoals de recente invasie van Oekraïne. De Russische mediawaakhond Roskomnadzor beperkt de toegang tot sociale media, Westerse nieuwsmedia, en onafhankelijke Russische media die de officiële lijn van het Kremlin niet volgen. Verder breidt de censuur zich ook uit naar inhoud zoals LHBTIQ+-, dating-, en pornografische websites, en degenen die beschouwd worden als verspreiders van ‘nepnieuws’ kunnen tot vijftien jaar gevangenisstraf krijgen.
Iran
Iran heeft een lange geschiedenis van internetcensuur, met strenge beperkingen op toegang tot buitenlandse sociale media en nieuwswebsites. De overheid houdt ook toezicht op online communicatie en maakt gebruik van geavanceerde filtersystemen om inhoud te censureren die als ongepast of bedreigend wordt beschouwd. Activiteiten zoals bloggen of posten op sociale media kunnen leiden tot vervolging als ze niet voldoen aan de strenge normen van de overheid.
Saudi-Arabië
Saudi-Arabië hanteert strenge regels voor internetgebruik en blokkeert websites en inhoud die als immoreel of politiek gevoelig worden beschouwd. Dit omvat websites over mensenrechten, politieke oppositie, en elke inhoud die als pornografisch of onislamitisch wordt beschouwd. De overheid houdt ook nauwgezet toezicht op sociale media en heeft mensen gearresteerd voor hun online uitingen.
Vietnam
Vietnam is een ander land waar de overheid strikte controle uitoefent over het internet. De Vietnamese ‘cyberveiligheidswet’, die in 2017 in werking is getreden, verplicht bedrijven om gegevens over hun gebruikers in het land op te slaan en deze aan de overheid te overhandigen wanneer daarom wordt gevraagd. Het verbiedt ook het gebruik van het internet voor activiteiten die “de nationale veiligheid bedreigen” of “sociale orde en veiligheid ondermijnen”, waardoor de overheid brede bevoegdheden heeft om online activiteiten te censureren en te controleren.
Wit-Rusland
Wit-Rusland is berucht om zijn repressieve regime, en dit strekt zich uit tot internetcensuur. De overheid heeft volledige controle over het land’s internetinfrastructuur en oefent strenge controle uit op online inhoud en communicatie. Het gebruik van ongeautoriseerde VPN’s en TOR om censuur te omzeilen is strafbaar. Daarnaast heeft de overheid de macht om het internet volledig af te sluiten, zoals bleek tijdens de protesten in 2020.
Ethiopië
In Ethiopië wordt het internet vaak volledig afgesloten tijdens perioden van politieke onrust of protesten, waardoor burgers effectief worden afgesneden van online communicatie. De overheid oefent ook controle uit over de inhoud die op het Ethiopische internet beschikbaar is, met strikte wetten tegen laster en desinformatie die vaak worden gebruikt om kritiek op de regering te onderdrukken.
Turkmenistan
In Turkmenistan is toegang tot het internet uiterst beperkt en duur. De overheid heeft de touwtjes stevig in handen als het gaat om internettoegang en inhoud. Het land heeft een eigen versie van het internet gecreëerd, waarbij vele buitenlandse sites ontoegankelijk zijn en binnenlandse inhoud nauwgezet gecontroleerd en gecensureerd wordt. Bovendien wordt online activiteit streng gecontroleerd en zijn VPN’s verboden.
Cuba
Ondanks recente verbeteringen in de toegang tot internet, blijft Cuba een van de meest restrictieve landen ter wereld als het gaat om online vrijheid. De overheid heeft controle over alle internettoegangspunten en censureert regelmatig inhoud die kritisch is ten opzichte van het regime. Bovendien is privé internettoegang meestal beperkt tot Wi-Fi-hotspots op openbare plaatsen en is deze extreem duur.
Eritrea
Eritrea wordt vaak omschreven als het ‘Noord-Korea van Afrika’ vanwege zijn autoritaire regime en het gebrek aan persvrijheid. Het internet is slechts voor een kleine fractie van de bevolking toegankelijk en de overheid heeft strenge controle over alle media. Sociale media en vele andere sites zijn geblokkeerd en online communicatie wordt streng gemonitord.
Hoe kan een VPN helpen tegen internetcensuur
In landen met strenge internetcensuur kunnen VPN’s een effectief middel zijn om toegang te krijgen tot geblokkeerde websites. Ook kan de privacy en veiligheid van online activiteiten worden gewaarbordg. Met behulp van VPN’s kunnen internetgebruikers hun internetverkeer omleiden via servers in andere landen, waardoor ze de geografische beperkingen die op hun internetverbinding zijn geplaatst kunnen omzeilen. Dit stelt hen in staat om toegang te krijgen tot websites en diensten die anders misschien ontoegankelijk zouden zijn. Een goede optie voor een VPN is Cyberghost VPN.
Maar VPN’s doen meer dan alleen toegang verschaffen tot een open internet; ze verbeteren ook de online privacy en veiligheid. Door het IP-adres van een gebruiker te verbergen en hun internetverkeer te versleutelen, bieden VPN’s een effectieve bescherming tegen online bewaking en tracking door overheden en derde partijen. Hierdoor kunnen gebruikers hun online activiteiten anoniem en privé houden.
VPN’s zijn goede hulpmiddelen in de strijd tegen internetcensuur, probleem is dat het gebruik van een vpn in sommige landen met strenge internetcensuur zelf illegaal kan zijn.