De Britse dance-act The Prodigy gaat inmiddels 30 jaar mee. In 1990 had niemand verwacht dat de carrière van muzikant Liam Howlett en zijn vaste dansers en mc’s Keith Flint, Maxim en Leeroy Thornhill langer dan een paar singles zou duren. The Prodigy ontwikkelde zich echter tot een uiterst populaire liveband en wist vaak te verrassen met een nieuw geluid. De tien dansvloerklassiekers van The Prodigy.
10. Voodoo People
Met het tweede album Music for the Jilted Generation (1994) kon The Prodigy bewijzen dat ze geen eendagsvlieg waren. De derde single van het album ‘Voodoo People’ is een uitstekende samenvoeging van dansmuziek en rock die The Prodigy daarna verder zou uitwerken. De gebruikte gitaarriff is geen sample, maar werd wel nagespeeld van Nirvana’s ‘Very Ape’ dat nauwelijks een jaar oud was.
9. Fire
De eerste singles van The Prodigy die in de periode 1991-1992 verschenen vormen een aanstekelijke dansmuziek met snelle drumbreaks, hoge stemmen en onverwachte afwisselingen. Op ‘Fire’ vertraagt het tempo opeens tot reggae-snelheid om vervolgens weer hectisch verder te gaan. De titel verwijst naar de terugkerende stemsample uit het gelijknamige ‘Fire’ van de excentrieke jaren zestig zanger Arthur Brown.
8. No Good (Start The Dance)
‘No Good (Start The Dance)’ werd ongeveer gelijktijdig met het album Music for the Jilted Generation uitgebracht. Dankzij de aanstekelijke (en versnelde) stemsample van Kelly Charles kreeg het nummer ondanks zijn hectische beats een popgevoel dat precies paste bij de opgewekte sfeer van 1994. Een goede clip betekende veel airplay op MTV en in Nederland zou ‘No Good (Start The Dance)’ de toppositie van de top-40 op een haar na missen.
7. Poison
De vierde single van Music for the Jilted Generation schroefde het tempo omlaag waarbij de beat werd bijgestaan door een aanstekelijke sample van Incredible Bongo Band. Danser Maxim herhaalt steeds de tekst “I’ve got the poison/I’ve got the remedy”. ‘Poison’ was misschien geen grote hit maar zou een geluid presenteren dat door nieuwe artiesten als Chemical Brothers en Fatboy Slim genadeloos werd gekopieerd.
6. Breathe
Met het derde album Fat of the Land zou The Prodigy opnieuw de hitlijsten bestormen. Het geluid was stevig en maakte veel gebruik van hiphop-ritmes en rockriffs. De tweede single met zijn aanstekelijke refrein, op karakteristiek plat-Engelse wijze gezongen door Keith Flint, leverde in eigen land een tweede nummer 1-hit op. In Nederland piekte ‘Breathe’ op een negende plek.
5. Outer Space
‘Outer Space’ is een legendarische single uit de vroege periode van The Prodigy. Na drie snelle dansvloerkrakers was ‘Outer Space’ een grote verrassing. Na een introductie wordt het lome reggaeritme van Max Romeo’s ‘Chase the Devil’ opgestart dat vervolgens met een zenuwachtige ravemelodie wordt vervlochten. Het ratelende ritme zet weer aan en de versnelde stem van rapper Kool Keith roept “I’ll take your brain to another dimension.” Een boodschap die het zeer goed deed op housefeesten. Zo goed dat ‘Outer Space’ zelfs een vijfde plek in de top-40 behaalde.
4. Smack My Bitch Up
https://www.youtube.com/watch?v=BFxaDoyl-1s
De derde single van Fat of the Land was geen grote hit maar zou zeer invloedrijk zijn en het model vormen voor veel energieke elektronische muziek die in videogames wordt gebruikt. Bovendien wist de groep, zowel met de minimale tekst als de video van het nummer, voor controverse te zorgen. Vanwege de vrouwonvriendelijkheid van de zin “smack my bitch up” werd het nummer niet op de BBC-radio gedraaid.
De video werd met moeite door MTV na middernacht uitgezonden en zou uitgroeien tot publieksfavoriet. De video is gefilmd vanuit het perspectief van iemand die een nacht uitgaat en heel veel drinkt en snuift, agressief doet, dingen kapot slaat en overgeeft. Uiteindelijk komt de vandaal thuis met een stripper. Na de seks wordt de blik op een spiegel gericht en blijkt de persoon een vrouw te zijn.
3. Everybody in the Place
‘Everybody in the Place’ was een van de grootste danshits van 1991. The Prodigy werkte het nummer zorgvuldig in verschillende versies uit totdat een uiterst vrolijke mix overbleef die klonk als een losgeslagen kermisattractie. ‘Everybody in the Place’ wordt gedreven door een zenuwachtige breakbeat en een melodie die tegen de regels door een zware bas wordt gespeeld. Op gezette tijden wordt het nummer onderbroken door een circusachtige melodie waarna een stem de danser opjaagt met de tekst uit de titel. Alleen Queen kon deze klassieker, mede vanwege het overlijden van Freddie Mercury, in Engeland van de eerste plaats houden.
2. Firestarter
De eerste single van het album Fat of the Land was niet alleen een radicale stap voor The Prodigy, het zou ook uitgroeien tot een van de belangrijkste nummers van de jaren negentig. Tegen de verwachting in werd danser Keith opeens naar voren geduwd als zanger/frontman. Zijn lange haar was afgeknipt en ingeruild voor een bizar punkachtig kapsel. De nieuwe look met make-up en piercings paste perfect bij het agressieve geluid en de anarchistische tekst van ‘Firestarter’ die Keith vol overgave bracht.
In Engeland zorgde het nummer vanwege zijn mogelijk vandalistische boodschap voor controverse, wat ‘Firestarter’ prompt naar de toppositie in de hitlijst leidde (in Nederland bereikte het de achtste plek.) Een meesterwerk dat genres overstijgt.
1. Charly
De doorbraak van The Prodigy vond in de zomer van 1991 plaats toen housemuziek sneller en harder werd. ‘Charly’ zou samen met ‘Dominator’ en ‘Mentasm’ de dansvloer overheersen. Wat ‘Charly’ echter onderscheidde was de karakteristieke stemsample. Howlett vond in een kinderprogramma de stem van een jongetje die het miauwen van zijn kat vertaalt: “Charly says always tell you mummy before you go off somewhere.”
Onschuldig, maar ook woorden die vol dubbele betekenis zaten: Charly is straattaal voor cocaïne en go off is een synoniem voor “uit je dak gaan.” Veel gegniffel onder houseliefhebbers, zeker omdat er in die tijd veel media aandacht was voor de gevaren van housemuziek. In de platenwinkel kon men eenvoudig naar het nummer met dat jongetje en die kat vragen en in het Verenigd Koninkrijk alleen al werden 200.000 exemplaren van ‘Charly’ verkocht. Een nieuw soort popgroep was geboren.
1 reactie
One Love, minstens zo goed als No Good… Van dezelfde CD trouwens…