Genesis, opgericht in 1967 in het Verenigd Koninkrijk door Peter Gabriel, Mike Rutherford, Tony Banks, Anthony Phillips en Chris Stewart, waren een pionier in de progressieve rock. Bekend om hun avant-garde benadering, dramatiek en zwarte humor in de jaren zeventig, transformeerde de groep in de jaren tachtig onder leiding van Phil Collins, met toegankelijker werk dat de band talloze hits opleverde. Deze tien nummers zijn een showcase van die evolutie, die Genesis tot een van de meest veelzijdige en succesvolle bands in de rockgeschiedenis maakte.
10. Throwing It All Away
Van het album “Invisible Touch” uit 1986, is dit nummer een perfecte blend van Genesis’ progressieve rockwortels en hun latere popgevoelige geluid.
Het beschrijft de emotionele warboel van een verbroken relatie. Kenmerkend voor dit nummer zijn de oprechte teksten en het kenmerkende gitaarspel, waardoor het een favoriet is onder fans en een frequente verschijning in hun live-optredens.
9. Firth of Fifth
Uit het album “Selling England by the Pound” (1973), staat dit nummer bekend om zijn complexe structuur en prachtige piano-intro, gespeeld door Tony Banks.
Het is een van de hoogtepunten van hun vroege progressieve periode, met teksten die een romantische, bijna mythische kwaliteit hebben en een legendarische gitaarsolo van Steve Hackett.
8. No Son of Mine
Dit nummer, van het album “We Can’t Dance” uit 1991, vertelt het verhaal van een jongen die wegloopt van huis en de gespannen relatie met zijn vader.
De emotionele diepte van de teksten, gecombineerd met de krachtige melodie, maakt het tot een van de meest aangrijpende nummers van Genesis. Het was ook een commercieel succes en hielp het album hoge verkoopcijfers te bereiken.
7. Invisible Touch
De titeltrack van hun album uit 1986 en een van hun grootste hits, “Invisible Touch”, toont Genesis op hun meest toegankelijk.
Het nummer, dat gaat over een mysterieuze liefde met een ‘onzichtbare aanraking’, is aanstekelijk en energiek, waardoor het een enorme hit werd op zowel de radio als MTV.
6. Home By the Sea
Een opvallend nummer van het album “Genesis” uit 1983, “Home By the Sea” is een boeiend verhaal over een spookhuis. Dit tweedelige nummer combineert spookachtige teksten met een krachtige, bijna cinematografische compositie.
Het is een prachtig voorbeeld van hoe Genesis hun progressieve roots combineerde met een meer mainstream geluid.
5. I Can’t Dance
Dit nummer van het album “We Can’t Dance” uit 1991 is bekend om zijn droge humor en ironische teksten, een afwijking van de meer serieuze toon die Genesis vaak had.
De muziekvideo, waarin de bandleden opzettelijk houterig dansen, werd een MTV-favoriet. “I Can’t Dance” is ook opmerkelijk omdat het een van de laatste grote hits was voordat Phil Collins de band verliet.
4. Jesus He Knows Me
Ook van “We Can’t Dance”, dit nummer is een satirische kijk op televangelisten en de uitbuiting van religie voor persoonlijk gewin.
De scherpe teksten, gecombineerd met een aanstekelijke melodie, maken het tot een krachtige kritiek op hypocriete religieuze figuren. De bijbehorende muziekvideo, waarin Phil Collins een frauduleuze predikant speelt, versterkte de boodschap van het nummer.
3. Follow You Follow Me
Een liefdeslied van het album “And Then There Were Three” uit 1978, “Follow You Follow Me” markeerde een significante verschuiving naar een meer mainstream, pop-georiënteerd geluid voor Genesis.
Dit nummer, met zijn eenvoudige maar aandoenlijke teksten en melodieuze refrein, werd een van hun eerste grote hit-singles en hielp de band een breder publiek te bereiken.
2. Land of Confusion
Dit krachtige nummer van het album “Invisible Touch” uit 1986 staat bekend om zijn maatschappijkritische teksten, gericht op de politieke en sociale problemen van die tijd.
De innovatieve muziekvideo, gemaakt met poppen van het Britse tv-programma ‘Spitting Image‘, werd beroemd om zijn unieke en soms verontrustende beelden.
1. Mama
Van het zelfgetitelde album uit 1983, is “Mama” een van de donkerste en meest intense nummers van Genesis. Het nummer, met zijn zware drumbeat en griezelige lach van Phil Collins, vertelt het verhaal van een jonge man en zijn obsessie voor een oudere vrouw.
“Mama” staat bekend om zijn emotionele intensiteit en wordt vaak beschouwd als een van de meest krachtige prestaties van de band.
