De Colombiaan Pablo Escobar groeide op in een arm gezin, maar werd een van de rijkste en machtigste mensen ter wereld. Niet door hard te werken en eerlijk zijn boterham te verdienen, maar door zijn wereldwijde handel in cocaïne. Escobar zag het levenslicht in 1949. In de jaren tachtig van de vorige eeuw verdiende hij als drugsbaron tot 61 miljoen dollar per dag. Ondanks zijn criminele activiteiten was hij geliefd onder de armen. In de sloppenwijken van het Colombiaanse Medellin liet hij honderden nieuwe huizen bouwen voor de straatarme bewoners. Escobar werd uiteindelijk neergeschoten tijdens zijn arrestatie in 1993. Hieronder 10 weetjes over de grootste drugsbaron van de 20ste eeuw.
Escobar wilde president van Colombia worden
Pablo Escobar stamde allesbehalve uit een rijk milieu. Zijn vader was een arme boer, zijn moeder een eenvoudige lerares. Pablo had echter grootse plannen voor zijn toekomst. Al in zijn tienerjaren dook hij de criminaliteit in. Hij verdiende zijn eerste geld met het stelen van grafstenen, die hij zandstraalde om de namen van de overledenen te verwijderen. Vervolgens verkocht hij de grafstenen aan Panamese smokkelaars. Escobar liep over van ambitie: hij wilde miljonair zijn op zijn 22ste en – waarom niet – het schoppen tot president van Colombia.
Klein beginnen
gewitterhexer/flickr
Zelfs een ambitieuze crimineel als Escobar moest als kleine dief beginnen. In het begin stal hij auto’s, verkocht hij gesmokkelde sigaretten en bracht valse loterijbiljetten aan de man. Ook voor kidnapping deinsde hij niet terug: de ontvoering van een bedrijfsleider in Medellin bracht hem 100 000 dollar aan losgeld op. In de jaren 70 van de vorige eeuw begon hij met drugshandel. De lokale drugsbaron van Medellin, Fabio Restrepo, werd in 1975 vermoord. Dit gebeurde waarschijnlijk in opdracht van Escobar. Vanaf dat ogenblik bouwde Escobar vanuit Medellin een drugsimperium uit.
80 ton cocaïne per maand
DEA
Al snel organiseerde Pablo 80% van de cocaïnesmokkel naar de Verenigde Staten. Hij had oog voor kwaliteit: de cocaïne die hij verhandelde, bleek van een veel betere kwaliteit dan de gemiddelde Colombiaanse cocaïne. Op het hoogtepunt werd er 70 tot 80 ton cocaïne per maand gesmokkeld naar de Verenigde Staten. Voor het smokkelen werden vliegtuigen ingezet (Escobar vloog aanvankelijk zelf), maar ook helikopters en zelfs vanop afstand bestuurde onderzeeërs.
$1.000 aan elastiekjes per week
Het is niet voor te stellen hoeveel geld Pablo Escobar verdiende met zijn cocaïnehandel. Tijdens zijn beste jaren verdiende Escobar zo’n 60 miljoen dollar per dag. Hij stouwde zijn opslagplaatsen vol met bankbiljetten, waarvan 10% opgegeten werd door ratten of door water werd aangetast. Ook maakte hij is een vuur met $2 miljoen aan biljetten omdat zijn dochter het koud had. En dan nog dit, het kartel besteedde zo’n $1.000 per week aan rubberbandjes om de bankbiljetten bij elkaar te binden, zoveel geld kwam er binnen!
Zilver of lood
Bij Pablo Escobar was het alles of niets. Ofwel kocht hij je om en werkte je met hem mee, ofwel weigerde je met hem mee te werken en werd je vermoord. Vandaar zijn uitdrukking ‘plata o plomo’: zilver of lood. Hij kocht je figuurlijk om met zilveren muntstukken, of je kreeg een loden kogel in je body… Het aantal moorden dat Escobar liet uitvoeren, is niet gering. Men schat dat Pablo rechtstreeks of onrechtstreeks de dood van zo’n 8000 mensen op zijn geweten had.
Een dierentuin om zich te ontspannen
Wat moest Escabor met zoveel geld doen? Zich een eigen dierentuin aanschaffen bijvoorbeeld. In de buurt van het Colombiaanse stadje Puerto Triunfo kocht hij zich een lapje grond van 20 vierkante kilometer, bouwde er zijn Hacienda Nápoles op, liet een meer aanleggen en startte er een eigen dierentun met exotische dieren. Allemaal bedoeld als recreatie voor zichzelf en zijn familie. Regelmatig gaf hij er ook feestjes, waarop machtige Colombiaanse politici en andere bekende figuren waren uitgenodigd. Natuurlijk werden er op deze party’s ook drugs uitgedeeld – aan cocaïne had hij immers geen gebrek…
Nog een leuk weetje, dankzij de dierentuin van Escobar zijn er nu nijlpaarden te vinden in Colombia. Alle dieren werden verplaatst naar andere dierentuinen, behalve de vier nijlpaarden. Ondertussen zijn het er meer dan 50 en beginnen ze een echt probleem te vormen voor het ecosysteem.
De Robin Hood van de Colombianen
Escobar was misschien een van de rijkste mensen op aarde, maar hij had een hart voor de arme en dakloze bevolking (of deed tenminste alsof). Hij liet huizen voor de armen bouwen in Medellin. Hij gaf miljoenen uit aan scholen, parken, voetbalstadions, ziekenhuizen en kerken in zijn land. Voor de Colombiaanse armen was hij geen crimineel, maar een soort Robin Hood. Met de steun van de armen bracht hij het redelijk ver in de politiek. In 1982 werd hij verkozen tot volksvertegenwoordiger. Dit duurde echter niet lang: zijn tegenstanders zorgden ervoor dat zijn politieke carrière minder dan een jaar later alweer voorbij was.
De opdrachtgever van verschrikkelijke aanslagen
Pablo Escobar wilde de Colombiaanse presidentskandidaat Cesar Gaviria uit de weg ruimen. Daarom liet hij een bom plaatsen op vlucht 203 van de Colombiaanse vliegtuigmaatschappij Avianca. Cesar Gaviria was gelukkig niet aan boord van dit vliegtuig, maar er stierven wel 110 andere passagiers ten gevolge van de bomaanslag. Gaviria werd toch verkozen tot president van Colombia. In 1993 ontplofte er een bom in de kelders van het World Trade Center in New York. Ook van die bomaanslag werd Escobar verdacht, maar men heeft zijn betrokkenheid nooit kunnen bewijzen.
Een luxecel voor een zware crimineel
De regering Gaviria besloot maatregelen te treffen tegen de drugshandel en de misdaden van Escobar. In ruil voor strafvermindering en een goede behandeling gaf hij zichzelf over en werd opgesloten in een erg luxueuze privégevangenis “La Catedral”. Het bracht Escobar niet tot inkeer – integendeel. Pablo ging rustig verder met het leiden van zijn drugscartel vanuit zijn comfortabele gevangenis. De autoriteiten wilden hem daarom overplaatsen naar een andere gevangenis, maar Escobar sloeg op de vlucht voor het zover kwam.
De dood van Pablo Escobar
Steve Murphy
In 1992 werd er volop gezocht naar de ondergedoken Escobar. Twee groepen waren naarstig naar hem op zoek: een speciaal door de Verenigde Staten opgeleid Colombiaans commando, en familieleden van mensen die hij had laten ombrengen. Op 2 december 1993 was het zover: het commando ontdekte de schuilplaats van Escobar. Pablo sloeg op de vlucht, maar werd onder vuur genomen en gedood. Sommigen beweren dat hij nog naar het dak van zijn schuiloord kon vluchten en daar zelf een kogel door zijn hoofd schoot.