Spaanse films hebben een eigen stijl. Surrealistische beelden, een apart gevoel voor humor en een flinke dosis seks zijn populaire ingrediënten. Daarnaast is de laatste jaren de Spaanse horrorfilm internationaal aan een opmars begonnen. Wat zijn de tien beste films uit Spanje?
10. El Orfanato
De debuutfilm van regisseur Bayona is een echte horrorfilm in nieuw Spaanse stijl. De gebruikelijke schrikeffecten worden achterwege gelaten en de nadruk komt te liggen op sfeer. Het verhaal gaat over een vrouw die terugkeert naar het weeshuis waar ze opgroeide. Ze wil het gebouw opnieuw in gebruik nemen voor gehandicapte kinderen. Haar geadopteerde zoon zegt dat hij in het weeshuis een gemaskerde vriend heeft leren kennen. Het is het begin van een geheimzinnig avontuur.
9. Balada triste de trompeta
Álex de la Iglesia is al jaren het enfant terrible van de Spaanse film. Hij maakte naam met een typische mix van horror en komedie. In zijn bizarre meesterwerk uit 2010 richt hij zich op het altijd pijnlijke onderwerp van de Spaanse Burgeroorlog. De zoon van een clown gaat tegen het einde van de dictatuur zelf bij een circus werken als trieste clown. Al snel raakt hij onder de indruk van het trapeze-meisje. Probleem is dat haar gewelddadige man geen concurrentie duldt. Wanneer haar man de clown bijna dood slaat, keert deze in een nieuwe, waanzinnige gedaante terug.
8. Mar Adentro
Alejandro Amenábar is uitgegroeid tot een zeer veelzijdige regisseur die met verschillende genres uit de voeten kan. Mar Adentro gaat over het waargebeurde verhaal van Ramón Sampredo die door een verkeerde duik vanaf de nek verlamd raakt. 29 jaar lang zal hij vechten voor het recht om een einde aan zijn leven te kunnen maken. Dat is een strijd waar veel mensen in zijn directe omgeving moeite mee hebben. Javier Bardem maakte indruk als Ramón en de film werd overladen met prijzen.
7. Cría Cuervos
Filmveteraan Carlos Saura wordt vaak geroemd vanwege zijn zogenaamde Flamenco trilogie uit de jaren tachtig. Daarvoor maakte hij het uiterst mysterieuze Cría Cuervos (1976). De achtjarige Ana hoort op een dag dat een onbekende vrouw in bed tegen haar vader zegt dat ze van hem houdt. Kort daarna overlijdt haar autoritaire vader aan een hartaanval. Al snel beginnen droom en realiteit door elkaar te lopen en krijgt Ana niet alleen bezoek van haar vroeg overleden moeder maar ook van haar toekomstige zelf.
6. Mujeres al borde de un ataque de nervios
Pedro Almodóvar is inmiddels een gelauwerde filmer die twee Oscars heeft gekregen. Na een experimentele periode vol provocaties brak Almodóvar in 1988 door met de originele klucht Mujeres al borde de un ataque de nervios. De prachtig vormgegeven film volgt de vreemde avonturen van tv-actrice Pepa Marcos die haar net beëindigde relatie probeert te verwerken. De jonge Antonio Banderas, vaste acteur in de eerste films van Alomodóvar, zou ook een hier een curieuze rol spelen.
[criteo]5. La Isla Mínima
De stemmige politiethriller La Isla Mínima (2014) is een van de meest succesvolle Spaanse films van de laatste jaren. Twee tegengestelde rechercheurs worden in 1980 naar het platteland van Andalusië gestuurd om mysterieuze moorden op meisjes te onderzoeken. Ondanks onderling wantrouwen weten ze zich in de zaak vast te bijten. Alberto Rodríguez weet perfect een tijdsbeeld op te roepen. Tegelijkertijd vermijdt hij op slimme wijze alle clichés uit Amerikaanse politiefilms.
4. Jamón Jamón
Bigas Luna zette niet alleen zichzelf met deze komedie op de kaart, ook hoofdrolspelers Penélope Cruz en Javier Bardem werden in een keer beroemd. In Jamón Jamón raakt de mooie Silvia (Cruz) zwanger van haar vriend José. Tegen haar verwachting in vraagt hij haar enthousiast ten huwelijk. Zijn moeder ziet dit plan niet zitten en vraagt het onderbroekenmodel Raúl (Bardem) om Silvia te verleiden en zo het huwelijk te dwarsbomen. Probleem is dat ze zelf Raúl wel leuk vindt. Luna maakte met Jamón Jamón een erotische komedie waarmee hij op sardonische wijze de opkomende vulgariteit van Spanje bekritiseerde.
3. Viridiana
Luis Buñuel was een zeer invloedrijke surrealistische filmer die onder de dictatuur van Franco in het buitenland verbleef. In 1961 kreeg Buñuel de kans om weer in Spanje een film te maken. De mooie Viridiana gaat zich binnenkort aansluiten bij een klooster maar een laatste bezoek aan haar familie gooit roet in het eten. De film kreeg de Gouden Palm op het filmfestival van Cannes. De scène waarbij tijdens het Laatste Avondmaal de apostelen zijn vervangen door baldadige zwervers schoot de Spaanse autoriteiten echter in het verkeerde keelgat. Provocateur Buñuel was Spanje allang weer ontvlucht en de film werd tot na de dood van Franco niet meer vertoond.
2. La Ardilla Roja
De tweede film van Julio Médem is een fascinerend liefdesverhaal met surrealistische tintjes. De mislukte muzikant Jota staat op het punt zich te verdrinken wanneer een vrouw een motorongeluk krijgt. Jota vergezelt haar naar het ziekenhuis. Daar ontdekt hij dat ze haar geheugen kwijt is. Jota speelt alsof zij zijn vriendin Lisa is en wanneer ze uit het ziekenhuis wordt ontslagen, besluiten ze om te gaan kamperen. Op de camping lijkt alles gezellig maar iemand uit het verleden van Lisa zit ze achterna. En heeft ze niet inmiddels haar geheugen terug?
1. El Espíritu de la Colmena
De debuutfilm van Víctor Erice werd in 1973 niet op waarde geschat. Pas na herontdekking door Amerikaanse filmcritici kreeg de film echte erkenning. Inmiddels wordt het beschouwd als een meesterwerk van de Spaanse film waarin met subtiele symboliek kritiek wordt gegeven op de jaren na de burgeroorlog. Tegelijkertijd is El Espíritu de la Colmena een droomachtige film over een zesjarig meisje Ana dat gefascineerd raakt door het monster van Frankenstein. Haar fantasiewereld wordt soms ruw verstoord, bijvoorbeeld door een gewonde soldaat die zij in haar geheime hut verbergt. Wanneer de soldaat wordt vermoord, vlucht Ana het bos in waar ze een giftige paddenstoel vindt. Haar vader heeft er voor gewaarschuwd. Zal ze er toch van proeven?
[adsenseo]