We kijken films om verschillende redenen: voor de gezelligheid, om te lachen, voor de spanning of hoopvolle boodschap. En soms kom je een film tegen die geen hoop geeft, waar niet alles op het einde goed komt, kortom een film die je deprimeert. Wat zijn die tien beste films die je wanhopig en in tranen achterlaten?
10. On the Beach
Over een atoomoorlog is moeilijk een vrolijke film te maken. On the Beach (1959) waarin een groot aantal Hollywoodsterren als Gregory Peck, Ava Gardner en Fred Astaire meespeelt, doet geen enkel compromis. De overlevenden van een kernoorlog zoeken naar mogelijkheden om te ontsnappen aan de effecten van straling maar uiteindelijk is het allemaal hopeloos, ook voor de vrouw die zwanger is.
9. Requiem for a Dream
Films over drugsverslaving kennen vaak een goed einde waarin de verslaving wordt overwonnen. Requiem for a Dream (2000) geeft de kijker daarentegen geen enkele hoop. Alle drie hoofdpersonages zijn op verschillende wijze verslaafd. Ze lijken lange tijd hoop te hebben op een beter leven maar op het einde overleven ze ternauwernood: vernederd, waanzinnig of verminkt.
8. Brazil
Leven in een politiestaat is zelden vrolijk. Terry Gilliam wist in Brazil (1985) nog wel wat grappen te verwerken maar het uiteindelijke resultaat is toch zwaar deprimerend. Een ambtenaar die graag dagdroomt dat hij een engel is die een vrouw redt, raakt door een bureaucratisch misverstand verzeilt in een avontuur waarbij hij uiteindelijk zelf beschuldigd en gemarteld zal worden. Het onverwacht opgewekte einde zet de kijker op het verkeerde been waardoor je een emotionele mokerslag krijgt te verwerken.
7. Violent Cop
De Japanse acteur Takeshi Kitano maakte in 1989 zijn regiedebuut met een keiharde politiefilm waarin hij zelf de titelrol speelt. De politie-inspecteur Azuma besluit na de zelfmoord van zijn collega en ontvoering van zijn zuster door gangsters dat hij zijn eigen methodes moet inzetten tegen criminelen. Dat betekent vooral gebruik van heel veel geweld. Het lijkt tot resultaten te leiden maar uiteindelijk heeft het geen waarde. Wanneer hij zijn zuster vindt, is ze verkracht en verslaafd. Hij schiet haar dood. Het uiteindelijk einde laat zien dat al het bloedvergieten voor niets is geweest.
6. Se7en
Se7en (1995) is de grote doorbraak van regisseur David Fincher. De film volgt twee politierechercheurs in New York die een seriemoordenaar proberen tegen te houden. Zijn slachtoffers worden gedood met verwijzingen naar de zeven doodzonden. De moorden zijn naargeestig en de complete film lijkt zich af te spelen in een doorlopende regenbui. Maar het einde met de moord waarmee de seriemoordenaar zijn project afsluit, maakt Se7en tot een echte deprimerende klassieker.
[criteo]5. De Grote Stilte
Zweden hebben de naam een depressief volk te zijn. Maar in hoeverre is dat te danken aan hun meest beroemde filmregisseur Ingmar Bergman? Veel van zijn films gaan over het onvermogen om relaties vol te houden en over de betekenis van het leven in een wereld zonder God. In De Grote Stilte komen twee zussen vast te zitten in een onbekende stad. Ze zijn vervreemd van elkaar en ondanks de ernstige ziekte van een zus komen ze in de film niet nader tot elkaar. De sfeer van politieke dreiging, de moeizame communicatie, de zwart-wit beelden en het hardvochtige einde maken De Grote Stilte tot een zeer zwaarmoedige film.
4. Million Dollar Baby
De serveerster Maggie (Hilary Swank) vraagt aan de nukkige bokstrainer Frank Dunn (Clint Eastwood) of hij haar wil trainen. Uiteindelijk stemt hij in en terwijl ze steeds beter gaat boksen groeit er een band tussen beiden. Natuurlijk gaat het tijdens een belangrijk gevecht goed mis wanneer Maggie na een illegale klap haar nek breekt op een verkeerd geplaatste kruk. Tot overmaat van ramp raakt een been geïnfecteerd dat geamputeerd moet worden. Maggie heeft genoeg van het leven en vraagt haar trainer of hij haar uit haar lijden wil verlossen. Frank twijfelt en zijn pastoor waarschuwt hem dat hij Maggie niet op deze manier mag helpen.
3. Grave of the Fireflies
Het Japanse Studio Ghibli is gespecialiseerd in magische tekenfilms die zowel geschikt zijn voor kinderen als volwassenen. In 1988 verraste ze met het oncompromisloze Grave of the Fireflies. De film volgt de lijdensweg van Seita en Setsuko, een broer en zus die hun moeder zijn kwijtgeraakt tijdens een bombardement aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Hun tante helpt ze maar wanneer het eten schaarser wordt, wil ze van de kinderen af. Wanneer het Seita lukt om aan voedsel te komen, hoort hij dat de oorlog voorbij is. Terwijl hij het eten klaar maakt, sterft Setsuko echter aan ondervoeding. Zijn eigen lot zal niet veel beter zijn waardoor Grave of the Fireflies zonder de twijfel de meest deprimerende kinderfilm aller tijden is
2. Leaving Las Vegas
Leaving Las Vegas (1995) is een verhaal over twee buitenstaanders. Ben is een alcoholicus die naar Las Vegas verhuist om zich daar dood te drinken. Daar raakt hij bevriend met de prostituee Sera. Ze besluiten samen te wonen zolang ze elkaar niet bekritiseren om wat ze doen. Maar de buitenwereld is minder meegaand en vooral Sera wordt keer op keer vernederd. Wanneer Ben het met een andere prostituee aanlegt, wordt Sera roekeloos en ze accepteert met tegenzin om met drie studenten mee te gaan die haar vervolgens verkrachten. Uiteindelijk komen Ben en Sera weer bij elkaar zodat hij zich kan dood drinken. Liefdesverhalen worden niet deprimerender dan Leaving Las Vegas.
1. Dancer in the Dark
De Deense regisseur Lars von Trier is een specialist in depressieve films waar bij voorkeur een vrouwelijke hoofdpersoon het lastig te verduren krijgt. Zangeres Björk speelt Selma, een migrant met een ziekte waardoor ze langzaam blind zal worden. Ze spaart moeizaam geld zodat haar zoon een operatie kan ondergaan en zo de genetische ziekte bespaard zal blijven. Maar in stappen stort haar leven in: ze verliest haar baan, gaat steeds slechter zien en haar geld wordt ook nog gestolen. Wanneer ze het geld terugeist, vermoordt ze de dief. Haar zoon kan de operatie weliswaar ondergaan maar Selma wordt ter dood veroordeeld.
[adsenseo]